Ν’ανασαίνεις τον αέρα Όσ’ακόμα το μπορείς Και τα όνειρα πιο πέρα Αν θα ψάξεις θα τα βρεις Πριν οι πίκρες σου σε πνίξουν Στου καημού τις θάλασσες Και στα δίχτυα σε τυλίξουν Του καιρού οι μάγισσες Δώσε λόγο στην καρδιά σου Να μου πει το σ’αγαπώ Σβήσε και τη μόναξιά σου Στο δικό μου σ’αγαπώ Ν’ανασαίνεις τον αέρα Μην φοβάσαι ν’αγαπάς Και ο έρωτας μια μέρα Θα σε βρει όπου κι αν πας Πριν στα βλέφαρα το δάκρυ Ξεχειλίσει το ποτήρι Της ζωής σου βρες την άκρη Και μην κάνεις χαρακίρι
Διάβασα σήμερα αρκετές από τις καταχωρήσεις σου φίλε μου. Τημ "παλιό κρυφό μου όνειρο" τη συγκράτησα γιατί, κάπου εκεί στο ίδιο όνειρο είμαι κι εγώ
8a sou pw pws tsakizei kokkala kai o titlos kai to olo tou genika!!!kalo vrady geitonaki!!
nice staff den prolabevo va ta diabaso ola tha epistrepso akou k kana remix diko mou ase k sxolio sinexeise na grafeis file
Τα λόγια είναι περιττά καμιά φορά, συγχαρητήρια!!
Giwrgo Epishs Kalo Pasxa kai kalh Anastash o filos sou Dionisis
πολύ όμορφοι στίχοι...και μου δίνουν την εικόνα ενός ανθρώπου με πάθος για την ζωή.Καλή συνέχεια
ξέρεις τη γνώμη μου για τους στίχους σου. Πηγαίοι, ευαίσθητοι, μα και με δυναμικοί. Να είσαι καλά
Φίλε μου εκτιμώ την στάση σου και τον τρόπο έκφρασής σου. Ακόμη περισσότερο, γιατί εκφράζεται στην γλώσσα μας παρά την απόσταση που σε χωρίζει απο την πατρίδα! Με το NEW YORK, μελαγχόλησα...