Είναι της φυγής μου ο δρόμος Της ψυχής μου η συντροφιά Και της μοναξιάς ο πόνος Της αγάπης η αγκαλιά Έχει χρώμα ουράνιου τόξου Η ελπίδα της φυγής μα την ξαναζωγραφίζω Με το μαύρο της σιωπής Μέσα απ’τα μάτια σου Τα χρώματα θέλω να δω Μόνο απ’τα χείλη σου Θέλω ν’ακούσω σ’αγαπώ Στο άδειο βλέμμα μου Ζωή θα φέρεις μόνο εσύ Ανάσα δώσε μου Είσαι το τέλος μου κι η αρχή Είναι κάτι καλοκαίρια Που χειμώνες μοιάζουνε Μα τα αστέρια του ουρανού σου Στην καρδιά δεν φτάνουνε Έχει όνειρα κρυμμένα Το μπαούλο της ψυχής Αγκαλιές φιλιά και χάδια Μιας αγάπης ένοχης Μέσα απ’τα μάτια σου Τα χρώματα θέλω να δω Μόνο απ’τα χείλη σου Θέλω ν’ακούσω σ’αγαπώ Στο άδειο βλέμμα μου Ζωή θα φέρεις μόνο εσύ Ανάσα δώσε μου Είσαι το τέλος μου κι η αρχή
Ήταν το γέλιο μου ανάσα της στιγμής Κι έγινε ο πόνος μου τρόπος ζωής Ήσουν κι εσύ ταξίδι σ’έναν ουρανό Σε μαύρα σύννεφα ζωγράφιζες το εγώ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ.........ΜΠΡΑΒΟ............
αποψε ηρθα και σε διαβασα δεσποινα.. και θελω να σου πω ενα μεγαλο μπραβο για οτι γραφεις... ΜΠΡΑΒΟ. γραφεις καταπληκτικα μεστα με εικονες με χρωματα..ταξιδευεις.. να εισαι καλα και παντα να εχεις ομορφες εμπνευσεις.. καλα να περνας.
ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟ ΤΟ ΣΑΓΑΠΩ ΣΟΥ ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ
χάνομαι στ’ άδειο σου βλέμμα τ’ όνομα σου ψιθυρίζω λάτρεψα κάθε σου ψέμα μπρος στα μάτια σου δακρύζω Δικαιούμαι ένα σου χάδι Στης ψυχής μου το σκοτάδι Δικαιούμαι λίγη αγάπη Για τα λάθη και το δάκρυ ταλαντουχα η πενα σου... σου ευχομαι οτι καλυτερο! με εκτιμηση δημητρης...