Στου καλοκαιριού την κάψα Κάποτε μετρούσες άστρα Φύσαγε το μαϊστράλι Και σ απάγκιο ακρογιάλι Έστηνες χορό Φύσηξε μπάτης, μαΐστρος Άνοιξε πανιά ο ίστρος Μέρες, νύχτες καταγράφει, Χρώμα μπλε τις υπογράφει Σε θολό νερό Τι γοργά ο νους οδεύει Σύννεφο πέπλο μαζεύει Ευτυχίας σκηνές Που χουν μείνει γυμνές Όνειρα που γίναν σκόνη Και τα σκέπασε το χιόνι!
Καλά να τίς περάσετε τίς μέρες που θα’ρθούνε η αγάπη και η ζεστασιά τα κάλαντα να πούνε -.-.-.-.- Όλη η οικογένεια νά’ναι μιά αγκαλιά στου Αΐ Βασίλη το σακί δώρα για τα παιδιά -.-.-.-.- Ας το θυμόμαστε καλά τα λίγα μα και τα πολλά δέν θα τα χρειαστούμε Ο Ανθρωπος είναι θνητός στον Κόσμο αυτό περαστικός αυτό να το σκεφτούμε -.-.-.-.- Κάθε καινούργιο πρωΐνό θα βγεί ξανά, βάρκα γιαλό μέχρι να’ρθεί το δειλινό βράδυ πρωΐ μ’ένα μυαλό -.-.-.-.- Ειν(αι) η ζωή σαν το κρασί κι όσο παλιώνει πιο πολύ πρέπει να αργοπίνεται μοιράζεται...και δίνεται © Καλουδης Ντινος – Mönchengladbach
το πιστευω πως δεν σ'ειχα βρει εδω ντόρα μου:)))))?αγαπημενη η γραφη σου και το χιπ ποπ σου όλα τα λεφτα φιλια και καλό βραδυ να χουμε
"Σ’ αυτή τη ζήση την πεζή Να ζει κανείς ή να μη ζει Αναρωτιόμαστε, Μ΄απάντηση καμία.." Να ζεί λέω εγώ. Γιατί δηλαδή πρέπει να είναι αναγκαστικά η ζωή μας πεζή και ανιαρή? Ανιαρό νομίζω είναι αυτό που γίνεται "κατ'εξακολούθηση"(περιοδικά δηλ. στον χρόνο) αλλά παράλληλα δεν νιώθουμε και το νόημα των πράξεών μας. Γίνεται δηλαδή "ρουτίνα". Είναι αλήθεια οτι σε παλλά επαγγελματα σήμερα υπάρχει μεγάλη εξιδείκευση και αυτό σε κάνει να χάνεις το αίσθημα της δημιουργίας. Την χαρά οτι κατάφερες να κάνεις κάτι όμορφο το οποίο μπορεί να το εκτιμήσουν άλλοι άνθρωποι και να καταξιωθείς στην σκέψη τους. (κατ επέκταση να σου πουνε μπράβο και να βγάλουμε κανα γκομενάκι ή κανα παίδαρο αφού μιλάω και σε γυναίκα) Αυτές τις σκέψεις έκανα διαβάζοντας την καινούρια σου στιχομυθία (Σ'αυτη τη ζήση τη πεζή). Αλλα μην μπάινεις στην λογική: "Θα γράψω το τάδε στύλ για να αρέσω σε κάποιους που θέλω να με κριτικάρουν" -ΑΝ συμβαίνει αυτό όπως μαντεύω-. Εκφράσου όπως νομίζεις εσύ και ότι σε εμπνέει στην φάση που είσαι. Καλά τα πάς για μένα.
ταλειο πολυ πολυ γλαφυρο με απιθανες εικονες ΛΑΘΗ Ατσαλάκωτα σεντόνια Έχει τώρα δύο χρόνια Το κρεβάτι που ξαπλώναμε Κι δύο Φύτρωσαν άγρια χόρτα Στης αγάπης μας την πόρτα Στον καθρέφτη όταν έγραψες Αντίο
για την προσκληση φιλιας....καλο βραδυ
ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΥΧΗ ΝΑ ΠΕΡΝΑΣ ΚΑΛΑ ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!
kalhspera, na sai kala~!!!
Mpravo sou filh mou. poly alh8ino kai shmmerino.me merikous e3ypnous ypainigmous kai e3airetikh texnikh.kratas ton sfhgmo mas.Na'sai kala!!
ευχαριστώ για την αποδοχή και τα καλά σου λόγια,γράφεις όμορφα, στρωτά,καλή συνέχεια,ελπίζω να τα λέμε