Lyrics

										Ξερόχορτα οι σκέψεις μου βάλε φωτιά και κάφτες, 
Απόψε που τα όνειρα μου σβήνονται απ΄τους χάρτες. 
Και πια δεν θα υπάρχω ούτε στην άκρη του μυαλού σου 
Κάψε όσα δε σου ‘χω πει και με τις στάχτες λούσου. 

Εσένα είπανε Ζωή, μα έγινες θάνατος που τρέχει στην αυλή μου. 

Στου νου μου τα χαλάσματα έσβησες το φυτίλι 
Μα κάτω απ’τα σκεπάσματα μου άγγιξες τα χείλη, 
Κι αυτή η μυρωδιά, κατάρα που μεθάει, 
Τη ρίχνω στο γκρεμό, μαζί της με τραβάει. 

Θα γίνω πέτρα που χτυπά, ό,τι κι αν αγαπήσεις, 
Δε θα γυρεύω όνειρα ούτε θα ψάχνω λύσεις. 
Θα ζω μέσα στο όνειρο κι αλήθεια με λυπάμαι, 
Στον κόσμο που θα φτιάξω μόνη θα ‘σαι μόνος θα’μαι. 

Εσένα είπανε Ζωή, μα έγινες θάνατος που τρέχει στην αυλή μου. 

Στου νου μου τα χαλάσματα έσβησες το φυτίλι 
Μα κάτω απ’τα σκεπάσματα μου άγγιξες τα χείλη, 
Κι αυτή η μυρωδιά, κατάρα που μεθάει, 
Τη ρίχνω στο γκρεμό, μαζί της με τραβάει.