Σ' έχω τόσες φορές συναντήσει μόνο μέσα από εικόνες, ψεύτικες κ αληθινές, μέσα από στίχους κ ζωγραφιές. Μα απόψε σε είδα πιο κοντά από ποτέ, ήρθες ως το κατώφλι μου μα δε ζήταες εμένα. Τώρα ξέρω πώς είσαι, τώρα ξέρω πώς μοιάζεις, ξέρω κ τη μορφή σου κ θα ξέρω όταν θα 'ρθεις. Όταν θα με γυρέψεις θα 'μαι 'δω στο μπαλκόνι μου κ θα γράφω τραγούδια όπως γράφω κ τώρα. Μα για τώρα σε χαιρετώ φεύγω, πάω να ζήσω, να παλέψω για 'μένα κ όσα θα αγαπήσω. Θ' αγαπήσω τον άνθρωπο, θ' αγαπήσω τη φύση, ό,τι μου 'ναι αδιάφορο κ όσα έχω συνηθήσει. Θα σε συναντήσω ξέρω ουκ ολίγες φορές κ όταν θα ανταμώνουμε θα 'ναι πάλι όπως χθες. Ξένους δρόμους θα παίρνεις, δρόμους που 'χω διασχίσει, μα θα κλαίω λιγότερο, θα 'χω πια συνηθήσει. Κ όταν πια θ' απομείνουνε λιγοστά τα μαλλιά μου κ με χέρια τρεμάμμενα ανάψω το τελευταίο τσιγάρο, θα 'χει στείλει ο Θεός έναν άγγελο δίπλα μου, ξέρω θα 'ναι η στιγμή ν' αντικρύσω τον Χάρο. Θ' ακουμπήσω απαλά το κεφάλι στον ώμο μου κ αργά θα κυλήσει η πένα μέσα απ' τα δάχτυλά μου. Η κιθάρα θα κλαίει, θα 'χει πέσει στο πλάι μου, θα φυσάει ο άνεμος πάνω απ' τ' άψυχο πτώμα μου. Μα για τώρα σε χαιρετώ..... αφιερωμένο.....
o gero xronos! episis psagmeno!
Μπραβο αξιόλογη η δουλεια σου. Σου ευχομαι καλή συνέχεια και καλες γιορτες
tha sou po tin alitheia..den mou aresan ola,alla apo tin alloi auta pou mou aresan,mou aresan poli!!opote se vathmologo mono me auta..!keep trying...