Στίχοι

										Σύννεφο μαύρο φουσκωμένο
κι ο ουρανός μου σκοτεινός
του ήλιου την θέρμη έδιωξε
κοντοζυγώνει παγετός.

Ο ήλιος δειλά ξεπροβάλλει
σαν παιδάκι τρομαγμένο
από ενός ονείρου ζάλη
στέκεται κουλουριασμένο.

Έτσι κι εγώ κοιτώ το τέρας
της μοίρας μου την καταχνιά
το δάκρυ σε κουτί κονσέρβας
σκούριασε μεσ'σε μια βραδυά.

Θεέ μου
βρες μου έναν τόπο να κρυφτώ
δεν έχω που να πάω
κράτα ζεστή μια μικρή γωνιά
μη με βρει άλλη παγωνιά.

Βρέχει,βρέχει και πάλι βρέχει
τα ρούχα μου είναι υγρά
μα η καρδιά πάλι αντέχει
της τόλμης φόρεσε φτερά.

Θεέ μου
ένα ξέφωτο ψάχνω μικρό
να πάψει η καταχνιά μου
άς με προδώσει φιλί φθηνό
άν κλωτσήσει την σκιά μου.