Στίχοι

										Μνηστήρες ξένων ιδεών
Ονειροκτόνοι βραδινοί
Σταγόνες άγνωστων θεών
Μαζεύουν , κάνουνε βροχή.
Το χώμα αφρίζει απ’ τη λύσσα
Της ματωμένης εξουσίας.
Σε κάποιο τοίχο μιαν αφίσα
Μιλά για κόσμους φαντασίας.
Στάζει το αίμα των νεκρών
Πέφτει σε σιδερένια μάτια
Κυλά στα βάθη των ψυχών
Ξεβράζει σιωπηλά κομμάτια.
Κι εσύ ζηλεύεις μεγαλεία
Σαν τους φονιάδες των καιρών
Θέλεις να γράψεις ιστορία
Θύμηση φόβων χθεσινών.
Κι εσύ σταγόνα πορφυρή
Πνίγεις το γέλιο του παιδιού.
Άθλια φύση , φοβερή
Εξάρτημα άγονου χαμού.
Βρέχει στις σκοτεινές ψυχές
Κι οι ονειροκτόνοι σου στριγγλίζουν
Φιγούρες άγριες σκυφτές
Κάθε στιγμή σου φυλακίζουν.