O άνθρωπός μου είμ΄εγώ εγώ κι η συντροφιά μου μ΄ένα τσιγάρο και ποτό νικάω τη μοναξιά μου Κι αν χάθηκες αδιαφορώ ίδια ποτέ δεν θά΄μαι της νιότης μου τα χρώματα ξεθώριασαν φοβάμαι Ξαπλώνω ξημερώματα με μια φράση στα χείλη αφού υπήρξαμε εραστές πως να γινούμε φίλοι? Κάθε μου τέλος και μι΄αρχή το στόμα ψιθυρίζει τα βλέφαρά μου είναι βαριά μα εκείνο συνεχίζει Πρωί-πρωί σηκώνομαι το έχω εμπεδώσει ο πόνος είν΄ακόμα εκεί μα εμένα έχει σκοτώσει
όμορφη η ζωή και ας έχει τρόχαλα στον δρόμο της....ποιος το σταυροδρόμι του δεν απαντά; φιλιά σου
Καλή μου Πειραιώτισσα , γλυκύτατα τα λόγια σου όπως και οι στίχοι σου που ξεκίνησα να διαβάζω . ομως ..ομως μόλις εφτασα στην "αναλγησία" και διάβασα ... Μηδενίζω την πορεία που από σένα με χωρίζει τι κι αν κόβομαι στα τρία η αγάπη με ορίζει............... έμεινα .!!!!!!
Τι κάνεις???Καιρό είχα να έρθω απο το σπιτάκι σου....... "Σου φωνάζω δίχως φωνή" Και σου φωνάζω δίχως φωνή και σ΄αγαπάω δίχως ψυχή σε περιμένω μα εσύ αργείς πέφτω στην πλάνη της προσμονής Και σου φωνάζω δίχως φωνή........!!!Πολύ όμορφος στίχος...!
καλησπεριζω με χαρα...την καινουργια μου....φιλη ευχαριστω για την προσκληση φιλιας!!!!!!!!!!!!
αντε καλες μουσικες διαδρομες Free Comments and Graphics