Στίχοι

										Πως είναι το βλέμμα αυτών που σε θαυμάζουν;

Το νιώθω ενοχλητικό 
και θέλω να τους πω,
ότι είμαι σαν εσάς,
όπως και 'σεις, έτσι και 'γω,
αγαπάω κάτι.

Δεν είναι θαύμα...
Είναι αλήθεια!
Το κουβαλάνε από μικροί.
Δεν είναι θαύμα! 

Είναι στο στήθος τους στο κέντρο,
έχει τη ρίζα όπως το δέντρο.
Τους τρώει κάτι εδώ στο κέντρο
και ψάχνουν να βρούνε τι είναι αυτό! 

Όταν το βρουν είναι το θαύμα,
άλλοι το παίρνουνε για τραύμα...

Πολλές φορές είναι βαρύ
και θέλουν άλλο θαύμα,
για να τους πάρει το βαρύ
το πιο μεγάλο τραύμα!

Μα πρέπει να τ' ανοίξουμε
αυτά τα κολλημένα,
τα μάτια που δεν βλέπουνε 
παρά μονάχα ένα,
εσένα, αυτόν, τον άλλονε,
το θαύμα του καθένα.

Και όταν μονάχοι τους βρεθούν
απέναντι στο τραύμα
παρακαλούν και περιμένουνε
πότε θα ΄ρθει το θαύμα!