Στίχοι

										θέλω μια μέρα νωρίς να ξυπνήσω 
και τη μορφή σου έτσι απλά να σβήσω 
ούτε σημάδι να μην μείνει
φαίνεται είσαι πληγή που δεν σβήνει.


Εχθές το βράδυ βγήκα απ'το σπίτι 
και ένιωθα πως,πως κάτι μου λείπει
καθόμουν μόνη σε άδειο τραπέζι 
και δίπλα η ζωή στα χαρτιά να μας παίζει.


Όλοι στο πλήθος,κοιτούσαν εμένα
τα μάτια μου τρέχανε,πλημμυρισμένα.
Δεν φταίω εγώ μα η θύμηση σου,
θυμόμουν τη γεύση απ΄το το φιλί σου.


Και ένα τραγούδι για μας να παίζει
μα άδεια η καρέκλα στο δίπλα τραπέζι
γυρίζω,κοιτάζω δεν είσαι εκεί,
μου λείπεις στ'αλήθεια, μου λείπεις πολύ.


Αυτό ήταν μάλλον, νιώθω μια άλλη
κι'αυτη η σκέψη που θα με βγάλει,
Φοβάται στα ίσια να πεί τι θέλει
συνέχεια γίνομαι ένα κουρέλι.


Σ'αφήνω τώρα,γυρίζω στο σπίτι 
μα θέλω να ξέρεις,πως κάτι μου λείπει,
μου λείπει αυτό που λέγεται πάθος 
και το μυαλό μας το βάφτισε ακόμα ένα λάθος.