Lyrics

										Στου πόνου μου τη φυλακή, 

τα πάντα ερειπωμένα. 

Οι ελπίδες μοιάζουν με πουλιά 

που φεύγουν τρομαγμένα. 



Στέκω βουβός και δε μιλώ 

μέσα μου όμως βράζω. 

Τα πάντα γύρω σιωπηλά 

μα μέσα μου φωνάζω. 



Του πόνου είμαι συντροφιά 

και της σιωπής μου ταίρι. 

Σ' έχασα και σκοτείνιασε, 

το πιο λαμπρό αστέρι. 



Κάνω κομμάτια την καρδιά 

και λέω θα ξεχάσω. 

Μα τα κομμάτια ενώνονται 

και τρέχω να σε πιάσω.