Είμαι πετρούλα που κυλά αγάπη στο γκρεμό σου μαύρο ποτάμι που φιλά με δίψα το λαιμό σου. Είμ’ενα σύννεφο υγρό βαθιά στα δάκρυά σου απ’τα χαμένα σ’ αγαπώ που είπε η καρδιά σου. R : Ο άνεμος της λησμονιάς δεν λέει να περάσει Ο πόνος γίνεται χιονιάς κι ‘όλα θα τα σκεπάσει. Είμαι ψυχούλα που πονά σαν χάνεσαι μακριά μου και εφιάλτης που γυρνά μέσα στη μοναξιά μου.
Φεγγαρίσιο γαρουφαλάκι το τραγούδι σου Γιώργο , πολύ πολύ όμορφο...
Giwrgo se euxaristw gia ta kala sou logia Wraioi kai oiteleutaioi so stixoi opws "Dakrusmena matia" proxwra o filos sou Dionisis
Έμεινα πολλή ώρα στη σελίδα σου διαβάζοντας τους στίχους.Γράφεις πολύ όμορφα και με συγκινεί ιδιαίτερα η αναφορά σου στην Ελλάδα και η αγάπη σου γι αυτή.Από τα κομμάτια σου ξεχώρισα πρώτα-πρώτα το "ΔΥΟ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ"(κορυφαίο)και επίσης τα "σαν παλιό ρεμπέτικο"-"Αιγαίο μου,θάλασσά μου"και"Ευρώτας". Μπράβο σου,είναι αξιόλογοι στίχοι με ευαισθησία και νόημα.
Γιώργο οι στίχοι σου είναι πανέμορφοι και συγκινούν βαθειά! Έχουν κι ένα άλλο ιδιαίτερο προσόν: είναι απλοί και ανεπιτήδευτοι, βρίσκουν κατευθείαν στόχο!!!