Στίχοι

										Είσαι γλυκό ποτό που ήπια Άνοιξη
ήσουν κονιάκ που’πινα το Χειμώνα
Για δες τι άσχημη κατάληξη
σκάσανε δέκα χρωματιστά μπαλόνια!

Με σένα χρόνια γεμίζω τη σκέψη μου
σαν αστραπή γυρίζω σ' όσα είπες
Αν θες να φύγεις, πρώτα γνέψε μου
με ένα χαμόγελο βαθύ γείρε 
και γέμισε με τρύπες...

Είσαι μπλου-τζιν που στο κορμί μου φόρεσα
συνήθισα να το χω δεν τ'αφήνω
σαν έφυγες εσύ πάλι όρμησα
να σκίσω τις πληγές που άφησες ξοπίσω!

Περνάς συνέχεια πάνω απ' το πτώμα μου
συνήθισα και αν θέλεις πάλι πέρνα
Προσπάθησα να φύγω μα δεν μπόρεσα
έφυγες εσύ κι εγώ έτρεχα σε σένα...

Σαν όπλο με χτυπάς 
και φεύγεις και πάλι γελάς

Τώρα που κλείνει αυτό το γράμμα που έγραψα για σένα
κάποιος θα μιμηθεί όσα εγώ σου γράφω
Κι αν ήσουν γκάζι που άνοιξε και σπάσανε τα φρένα
εγώ στον τοίχο θα κολλώ και πάλι θα σ'ανάβω!