Μύρισε καμμένο στάχτη στο χαρτί Έγραφα για σένα μια προσευχή Πέφτει το τσιγάρο απ’τα χείλη μου και αφήνει ίχνη δίπλα στο μολύβι μου ξύλινα ταβάνια κρύβουν ουρανό είπα να φωνάξω μέχρι τον θεό μα γυρίζει πίσω πάλι η φωνή στην ψυχή σου ψάξε να μου ξαναπεί μια σκιά στον τοίχο παίζει σαν τρελή ποτέ μοιάζει εσένα .πότε φυλακή έκλεισα τα φώτα για να μην πονώ να χα διακόπτη και μες στο μυαλό
Γεια σου Χρήστο με τα ωραία σου!
Καλά να τίς περάσετε τίς μέρες που θα’ρθούνε η αγάπη και η ζεστασιά τα κάλαντα να πούνε -.-.-.-.- Όλη η οικογένεια νά’ναι μιά αγκαλιά στου Αΐ Βασίλη το σακί δώρα για τα παιδιά -.-.-.-.- Ας το θυμόμαστε καλά τα λίγα μα και τα πολλά δέν θα τα χρειαστούμε Ο Ανθρωπος είναι θνητός στον Κόσμο αυτό περαστικός αυτό να το σκεφτούμε -.-.-.-.- Κάθε καινούργιο πρωΐνό θα βγεί ξανά, βάρκα γιαλό μέχρι να’ρθεί το δειλινό βράδυ πρωΐ μ’ένα μυαλό -.-.-.-.- Ειν(αι) η ζωή σαν το κρασί κι όσο παλιώνει πιο πολύ πρέπει να αργοπίνεται μοιράζεται...και δίνεται © Καλουδης Ντινος – Mönchengladbach
Το έντεκα παρά να φανταστώ οτι το έγραψες μετά τα μεσάνυχτα.. Βγάζει κάτι σκοτεινό στην ανάγνωση.Μαλλον όχι σκοτεινό.Αυτή την παράξενη hungover αίσθηση που έχουμε την ημέρα,οταν θυμόμαστε τον μουντό φωτισμό απο τις λάμπες φθορισμού των δρόμων της προηγούμενης νύχτας. Ξέρεις αυτό το κίτρινο έντονο,αλλά ταυτόχρονα και "ξεθωριασμένο" που το θυμάται κανείς και νομίζει οτι πέρασαν καμια δεκαριά χρόνια και ήταν μόλις πρίν λίγες ώρες.
Κάνω στην άκρη να διαβείς, φίλε μου!!! Συνεργάτη μου!!! Τα λόγια σου, ΠΑΝΤΑ, φωτιές ανάβουν. Άξιος!!!
Υπέροχο φίλε μου όπως πάντα. Νάσαι καλά και καλή Ανάσταση με υγεία και κάθε ευτυχία.
Χαρα και γαληνη στην οικογενεια σου και ο Θεος βοηθος!
γράφεις πολύ όμορφα και με δυνατό στίχο...κάθε ευτυχία και επιτυχία σου εύχομαι
Να 'σαι παντα καλα και δημιουργικος να μας χαριζεις τα ομορφα ποιηματα σου!!!
εύχομαι για οτι αγαπάς Καλή χρονιά φίλε μου
χρονια πολλα κι ευτυχισμενα με υγεια και πολλα χαρουμενα νεα
τα είπα πάλι.. Σε φιλώ Χρηστάρα μου.
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΧΡΗΣΤΟ!!ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΔΩ... ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ 'ΣΑΙ ΚΑΛΑ!!
Καλησπέρα Χρήστο.... Πραγματικά εύχομαι ότι καλύτερο.... Η γραφή σου αξίζει, στ' αλήθεια....
Ένα ψεύτικο .ταβάνι είναι ο ουρανός (Αλήθεια είναι! Ένα ψεύτικο ταβάνι είναι μόνο...) με μια λάμπα μες στην μέση να ’χει λίγο φως (Έτσι ακριβώς!... Και κάτι μικρά λαμπάκια... που τα λέμε 'αστέρια'...) Κάποιοι το ‘πανε φεγγάρι έτσι να μπορεί η αγάπη ν’ ανασαίνει να μπορεί να ζει (Σωστό κι αυτό! Η λέξη 'φεγγάρι' δίνει αυτή την ανάσα... Είναι από τις λέξεις που σε κάνουν περήφανο που είσαι Έλληνας... Φεγγάρι! Όχι... moon... :-)) ) Ρεφρεν… Τίποτα δεν είναι .αληθινό (Ούτε το ψέμα...;) αφού μπορώ .εγώ να ζω (Κι αφού μπορώ κι εγώ να ζω......) Και συ αλλού να λες μπορεις (Λόγια... Απερίσκεπτα λόγια κάποιων...) μες στην ψευτια οτι θα ζεις (Λένε... μα, μπορούν;...) Ένα ψεύτικο καράβι ρίχνω στα νερά (Ότι φτιάχνεις... είναι αληθινό!) ξέροντας ότι λιμάνι δεν θα βρει ξανά (Ποτέ μη λες 'ποτέ'...) Έτσι να’ χω μιαν αιτία μια αφορμή να σου λέω για ταξίδια που χω ονειρευτεί (Λέξεις-μαχαίρια... που φτάνουν κατευθείαν στην πληγή! Λέξεις... τόσο αληθινές... Σκέψεις... τόσο αξιοζήλευτες... πάλι!) Σήμερα, που βρήκα λόγια... το παράκανα, ε; Κι έχω και μία διάθεση... για μπλα μπλα???... για χιούμορ???... για αισιόδοξες σκέψεις???... μια χαζοδιάθεση... που... μπήκε στα σχόλιά μου παραπάνω... (???) αν και δεν είχα τέτοια πρόθεση... (Ας με σταματήσει κάποιος...) Στην πραγματικότητα, ήθελα μόνο να πω πως το: Τίποτα δεν είναι αληθινό είναι όμορφο, παραπονιάρικο, τρυφερό, γλυκό... και πάνω απ' όλα... αληθινό! Και ήθελα, ακόμα, να πω πως σου βγάζω και πάλι το καπέλο! ___________________________________________________ Άκουσα και... τη μελοποιημένη δύσκολη Κυριακή σου... χθες, Σάββατο βράδυ... εξαιρετική μουσική επένδυση απ' το tritotasto... Όσο για τους στίχους σου... μη λέμε πάλι τα ίδια, ε;... Καλή Κυριακή κι όμορφη... κι αληθινή! Αίμη
καλημέρα φίλε χρήστο. Ελπίζω να είσαι καλά...
παντα χαρα μου να σε βλεπω στη σελιδα μου! Συγγνωμη που δεν μπορω να περναω συχνα αλλα πολλα τρεξιματα και αναποδιες τον τελευταιο χρονο! Μολις ξελασκαρω θα επανορθωσω..... Την εκτιμηση μου...
πετώ τις όμορφες στιγμές μες στο νερό σαν καραβάκια να βουλιάξουν στο βυθό... πόσο ωραία τα λες Χρηστάρα να είσαι καλά
Τα μεγάλα μου ταξίδια τ’ αταξίδευτα εγώ τα ’κανα μονάχα σε δυο βήματα Δίχως τραίνα και καράβια και λιμάνια μόνο μέσα στου μυαλού μου τα ναυάγια
Να σου πω.. Μην τους λές δυνατά πρόβατα. Δεν τους αντέχω να βελάζουν!!
Βρήκα λίγο χρόνο κ πέρασα να σε διαβάσω... Χωρίς υπερβολές μου αρέσει πολύ η γραφή σου... Το καθένα ξεχωριστό.... "ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΩ", "Μεγάλα λόγια", ...Με ταξίδεψαν.... "Ο ΝΟΤΟΣ"...Αντάξιο της γλυκιάς Τζεννούλας... Δυστυχώς λόγο μαθημάτων κ δουλειάς δεν ΄μπορώ να μπαίνω όσο συχνά θα ήθελα..Όταν μπορώ όμως θα σε διαβάζω με χαρά.. Αν δεν κάνω λάθος στις 12 του μηνός είχες τα γενέθλια σου...Άργησα αρκετά αλλά αυτό δεν θα με εμποδίσει να σου ευχηθώ ότι καλύτερο για σενα κ την οικογένειά σου....
ΚΟΙΤΑΖΩ ΝΟΤΙΑ ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΜΕΓΑΛΑ ΛΟΓΙΑ.... ΤΙ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΓΑΖΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΧΕΙΜΩΝΑ.....ΒΑΛΤΕ ΚΑΜΜΙΑ ΚΡΑΣΟΜΥΚΙΝΗ... ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΑ ΦΙΛΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΔΟΥΜΕ ΑΣΠΡΗ ΜΕΡΑ......ΧΕΧΕΧΕΧΕ ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ ΦΙΛΙΑ
Δεν υπάρχει κάτι εδώ που να μη με ενθουσιάζει...Είναι πλέον γνωστή η ομορφιά και η ευαισθησία της γραφής σου...Για το about σου τι να πω;;;ένα μικρό αριστούργημα! Η δύναμη της δύσκολης απλότητας!!!Καλό βράδυ και να' σαι πάντα καλά!
Σ ευχαριστώ για το πέρασμα σου και για τα όμορφα λόγια σου... Να έχεις ένα όμορφο απόγευμα!
Θα βγω ξανα στους δρόμους κι όπου με βγάλει πάλι Μικρό είναι το ταξίδι μεγάλα τα φτερά Αυτά δεν σχολιάζονται Χρήστο...τα τιμάει κανείς βιώνοντάς τα...Να' σαι καλά να γράφεις να μεγαλώνουνε τα φτερά...
καλημέρα αγαπημένε μου ποιητή και αισιόδοξε ( μικρό είναι το ταξίδι-μεγάλα τα φτερά) για μερικούς Χρησταρα (μεγάλο το ταξίδι -μικρά είναι τα φτερά ) ..για τους απαισιόδοξους αισιόδοξος ή απαισιόδοξος ..εισαι απ' τους αγαπημένους μου στιχουργούς
και θα στα φερω αν και σου εχω κακιωσει τον λογο? βρες τονννννννν
ΑΜΑ ΕΧΕΙΣ ΤΡΙΧΟΡΔΟ ΦΙΛΕ, ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΛΕΙΣ......ΜΙΑ ΚΙΘΑΡΑ ΔΕΝ ΘΑΤΑΝΕ ΑΣΧΗΜΑ!! ΣΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ-ΚΑΙ ΓΩ ΜΕ ΤΡΕΙΣ ΤΗ ΒΓΑΖΩ.... ΦΙΛΙΑ
Ποτέ τα λόγια μην τα βάζεις στο χαρτί Γιατί πεθαίνουν αν δεν βγαίνουν απ’ τα χείλη Διπλά πονάνε αν δεν έχουνε τη φωνή Κι έτσι γυμνά με τον βοριά γίνονται φίλοι.... Τα' πες εσύ όλα...δεν χωράνε σχόλια...Εξαιρετικό!!!
το σιντάκι ? βγήκε ?
ΤΙΠΟΤΑ δεν πάει χαμένο, στη χαμένη μας ζωή... παράδοξο μα σοφό...