Στίχοι

										Ιεροτελεστία… 
Ναι, αυτή η λέξη έρχεται στο μυαλό μου κάθε φορά που αναζητώ στα χείλη σου, το όραμα της τέλειας έκρηξης, στο πέλαγος της ηδονής… 
Της Ερωτικής αυτής ηδονής που κυβερνά το κορμί μου, την καρδιά μου, το μυαλό μου, έτσι ώστε, σε ότι κινήσεις κάνει το κορμί μου, να μοιάζουν μ’ εκείνες τις Ερωτικές μαζί σου, ενώ η καρδιά μου να χτυπά για ότι εσύ μου δίνεις και το μυαλό μου…αστείρευτη η φαντασία μου σε φέρνει ολοζώντανη μπροστά μου, σε ζω, σε χαίρομαι και σε λατρεύω πνίγομαι από τα χάδια σου τα Ερωτικά αισθάνομαι την υγρασία του κορμιού σου να πλημμυρίζει τα δάχτυλά μου, τα χείλη μου , που ρουφούν ακόρεστα τους χυμούς του Έρωτά σου…Κι οι αισθήσεις μου, σε ξέφρενο ρυθμό… 
Εκτροχιάζομαι παραλλήλω, χάνω τον έλεγχο ζώντας τις πιο σπάνιες Ερωτικές φαντασιώσεις… 
Ω γλυκεία μου Πλάνη! 
Όμορφη σαν Παραδείσιο πουλί! 
Σπάνια, σαν εντελβάις των Άλπεων! 
Ακριβή, δυσεύρετη σαν μαύρο ρουμπίνι, χαμένο στο βυθό! 
Άχαρη πραγματικότητα… 
Γριά ζηλιάρα, έξαλλη σαν έρχεσαι και μπήζεις τα νύχια σου να καταστρέψεις ότι μου χάρισε η φίλη μου, η Πλάνη! 
Χαμογελάς ειρωνικά νομίζεις πως νικάς, ενώ ένας ήχος πλημμυρίζει το δωμάτιο! 
Σε εκμηδενίζει, σε σπάει σε χιλιάδες μόρια εξευτελίζοντας τις ανόητες προσβάσεις σου. 
Ήχος πεζός, μονότονος επίμονος κι ένα…έλα μωρό μου, τι κάνεις; 
Αγαπημένη μου φωνή! 
Έντονα Ερωτική, γεμάτη ενδοιασμούς… 
Ακροβατώ χάνομαι στο άκουσμά σου, πλέκω τις πιο όμορφες φιγούρες γύρω στο δωμάτιο! 
Κι εσύ, μικρή Θεά αέρινη ξανάρχεσαι να δώσεις στην στείρα κρεβατοκάμαρα, γόνους τις νιότης, παλμούς ηδονικούς… 
Σε ψάχνω, είσαι εκεί… 
Παίζεις με τις αχτίδες από φως που ρίχνονται στον τοίχο, κολυμπάς σε καπνούς από τσιγάρα, ψηλά στο ταβάνι χορεύεις με τις νότες μουσικής που ξεχείλισαν στο δωμάτιο φλερτάρεις το πορτρέτο μου∙ στη θαλασσιά κορνίζα… 
Ποια είσαι, τι ζητάς, πως ξέρεις να συντονίζεις την ανάσα μου, να ρυθμίζεις τους χτύπους τις καρδιάς μου, να ξεγελάς την άμοιρη πλέον σκέψη μου; 
Μα…πως μπορείς να βρίσκεσαι ταυτόχρονα σε αντίθετες κατευθύνσεις, σε άσχετους για ’σένα χώρους και μεμονωμένες προσωπικές μου στιγμές; 
Μοιάζεις με σύνθεση∙ με γένεση και πάντρεμα μουσικών στοιχείων! 
Ρεμπέτικοι ρυθμοί και ροκ εξαγριωμένη, απαλοί νησιώτικοι σκοποί και εύθυμες άριες μελωδίες! 
Ίσως, η τρελή μου φαντασία εξάλειψε τις αντιθέσεις… 
Ίσως κι’ εσύ μ’ αγάπησες και θέλησες να μπεις σε ότι έχει σχέση με μένα… 
Ίσως και τα δύο! 
Ίσως, μόνο το πρώτο… 

stixosblogspot.com