Στίχοι

										Τούτη τη φορά η φυγή είναι αλήθεια
και δεν έχει μονοπάτι που να βγάζει πάλι εδώ
Συμπτωματικά μονάχα βήματα
και αναμνήσεων μηνύματα
απ’ όσα ζήσαμε
Θαρρώ πως ήταν παραμύθια
σε μια ματιά κλεισμένα σ’ έναν καρδιάς παλμό


Συναίσθημα και νου τάχει πάρει ένα αγέρι
που ‘χει πάντα τη δροσιά του Οκτώβρη ή του Μάη
Κάθε σου βλέμμα μ’ακουμπά
συχνά στα όνειρα περνά
και γίνεται ταξίδι
στα ίδια πάντοτε αγαπημένα μέρη
Γιατί η ψυχή αφουγκράζεται ότι αγαπάει


Περίπατοι οι στοχασμοί τα λόγια σου τοπία
στο διάβα μου προβάλλονται μονίμως ανθισμένα
Είναι γιατί τα πίστεψα
και τις στιγμές τους φύτεψα
σε χώματα καρδιάς
που η αγάπη πότισε Και μόνη συ αιτία
Οι θύμησες που θα ‘ρχονται 
γιορτάσια να ‘χουν πάντοτε κρυμμένα