Εσύ παιδί του Πάρνωνα του Πάμισου καμάρι, χανόσουν το φθινόπωρο για νά 'ρθεις Αλωνάρη, να παίξεις πάνω στο Μυστρά μ' ένα κρασί τις νύχτες πεντόβολα τα σύννεφα και ζάρια τούς πλανήτες. .................................................. Έπαιξες και τα νιάτα σου και την πικρή ζωή σου και σ' ηύρε ο ήλιος στην κλειστή πόρτα του Παραδείσου. Κλειδί δεν είχες κι έγειρες στο Ζέφυρο.Κοιμήσου... ................................................... Εσύ παιδί του Πάρνωνα φεγγοβολάς σαν άστρο στον άμβωνα του Πάμισου και στ' Αναπλιού το κάστρο. Κι αιώνες παίζεις στο Μυστρά μ' ένα κρασί τις νύχτες πεντόβολα τα σύννεφα και ζάρια τους πλανήτες. © Copyright, Νικολακάκος Γεώργιος (spartinos)
Καλη χρονια ευχομαι, με ολα οσα επιθυμεις Γιωργο μου! Την αγαπη μου και πολλα φιλια
Ευχαριστώ πολύ κύριε Γιώργο! Θα βρίσκομαι πάλι Νέα Υόρκη για την προώθηση του CD μου που μόλις κυκλοφόρισε εκεί. See you in NY!
Μια τέτοια παγίδα, αξίζει τον κόπο φίλε μου!