Στίχοι

										Ξυπνάς τα βράδια τρομαγμένη απ’τη σιωπή
Μοίαζει να λέει φωναχτά πως συμβιβάζεσαι
Ανησυχείς και αναλύεις το κάθετι
Είναι το πάπλωμα βαρύ και ξεσκεπάζεσαι

Κάτι σου φταίει και γυρεύεις το γιατί
Μα η συνήθεια σου θόλωσε τη σκέψη σου
Επιλογή θα τη βαφτίσεις και αυτή
Μονάχη χρόνια όταν μετράς μπρος στον καθρέφτη σου

Κάθε ανάσα και στιγμή που ακολουθεί
Δίνει σκυτάλη στην επόμενη και χάνεται
Η ευτυχία μια ανάμνηση πικρή
Την 8η τέχνη ξέχασες , πώς να αισθάνεσαι

Κι εγώ εδώ
Εγκλωβισμένος και ανύμπορος ιππότης σου
Να καρτερώ
Μια μέρα Δουλτσινέα να γίνω ο Δον Κιχώτης σου