Στίχοι

										Μοιάζει να 'ναι η νύκτα εφιάλτης
αναφωνεί τις γυναικίες πένθιμες κραυγές
κι εγω αγγίζω το θολό πικρό σου δάκρυ
και γλύφω ότι απέμεινε
ακόμα και τη στάχτη
που κάνει το στόμα μου τόσο ξηρό
όσο δεν το νοιωσα ποτέ
εντελώς αντίθετο
με τη μερα που με άγγιξες
τη μερα που εφτασες τοσο κοντά μου
κι ένοιωσα παιδι μες την βροχη
που θέλει να χορέψει
μια βροχή ένα συννεφό
που έσβησε πριν καν αγγίξει το ένα βλεφαρο μου το άλλο
ήταν μια βροχή
σκοτωσε την ανομβρία
μα ήταν τόσο προσωρινή
που με κάνει να διψάω
πιο πολύ απ'ότι διψάει το ψάρι στη γυαλα του
μα είναι τόσο πικρό το νερό
τόσο αλμυρο σαν φαρμάκι
που αξίζει να το φτύσω
και απαλά ακουμπώντας το χώμα
να ξεψυχήσω
ξέρωντας σίγουρα
ότι πλέον θα ταξιδεψω εκεί ψηλά
γαλήνειος χωρίς να υποφέρω
και θα σε αντικρύζω
εστω κι απο μακριά
ξέρωντας ότι θα 'σαι πάντα δικιά μουΠαρακαλώ εισάγετε εδώ το κείμενο...