Στίχοι

										Τη νύχτα σέρνει αργά-αργά 
Της μοναξιάς ο χρόνος 
Κι εκεί που δύει ο ουρανός 
Εκεί ανατέλλει ο πόνος 

Πως τη φοβάμαι τη σιωπή 
Σιωπή καλεί τη σκέψη 
Κι η σκέψη που με κυνηγά 
Το νού μου πάει να κλέψει. 

Παγίδα η νύχτα κι η σιωπή και όσοι ‘μείναν μόνοι 
Από τον ύπνο ξέφυγαν και έγιναν ξενύχτες. 
Οι πρώτες ώρες μου μιλούν κι ο πόνος μεγαλώνει 
Αχ, μακριά σου δεν περνούν οι ατέλειωτες οι νύχτες. 

Βγήκε στα χείλη το φιλί 
Μα σκόρπισε σαν σκόνη. 
Βγήκε να σέβρει μια φωνή 
Μα εδώ γύρισε μόνη. 

Πόσο πονάει το κορμί 
Που λείπει το άγγιγμά σου 
Πόσο πεθύμησε η καρδιά 
Την μακρινή αγκαλιά σου. 

Παγίδα η νύχτα κι η σιωπή και όσοι ‘μείναν μόνοι 
Από τον ύπνο ξέφυγαν και έγιναν ξενύχτες. 
Οι πρώτες ώρες μου μιλούν κι ο πόνος μεγαλώνει 
Αχ, μακριά σου δεν περνούν οι ατέλειωτες οι νύχτες