Στίχοι

										Απέναντι μου μια κόλλα κενή
Μια ζωή επιεικώς ποταπή
Απέναντι μου μια λάμπα σβηστή
Μια φιγούρα, ένας κλόουν με μορφή σκεπτική

κι ανασαίνω μες το ψύχος
ανασαίνω με φωτιές
να μυρίσω τα’αρωμα σου 
να μυρίσω τις στιγμές
τις στιγμές που ταξιδέψαν 
απ’το φως στην παρακμή
απ’τα γέλια και τα λάθη
σ’άγονη, καμένη γη

απέναντι μου δυο μαύρα κελιά
αδιάφορα χάδια, χεριά ψυχρά
όλα τριγύρω γκρίζα, μουντά
απόψε σε θέλω με φώτα σβηστά










ν’ανασάνω μες το ψύχος
ν’ανασάνω με φωτιές
να μυρίσω τ’άρωμα σου 
να ξεκλέψω δυο στιγμές
απ’αυτές που ταξιδέψαν 
απ’το φως στην παρακμή
απ’τα γέλια κι απ’τα λάθη
σ’άγονη, καμένη γη

για να νιώσει η ψυχή μου
για να μάθει να θυμάται
πως για σένα μονό ζει