Πήρες το δρόμο μόνη και βαδίζεις στη βροχή ομπρέλα και αδιάβροχο τα κοίταξες πριν φύγεις και τα άφησες να κρέμονται μόνα στη θικιαστή Αδιαφορία γύρω σου κόσμος και γιώτα χι λεωφορεία κι άμαξες κοσάρια χαχανίζουν και συ κοιτάς απέναντι μια κάμαρα κλειστή Καρδιά στο δρόμο μόνη σου ο κόσμος σε τρομάζει περνάς σε δρόμους με φωτιές ψάχνεις για το φιλί χίλιες φορές αστόχησες μα πάντα ο δρόμος βγάζει καφενεδάκι η ελπίς που ελπίδα πάντα ζει.
Πολυ ομορφοι οι στιχοι σου καθαρά λαικοί. Μπράβο σου
...παρα πολυ ομορφοι στιχοι με αρωμα αλλης εποχης.Ξεχωρισα το"Ρωσικο Ποδηλατο".Οι περισσοτεροι στιχοι σας με ταξιδεψαν σε πολυ ομορφες εικονες με υπεροχες μελωδιες.Να'στε παντα καλα.