Στίχοι

										ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ 

Αν μ’αγαπάς, κρύψε με κάτω απ’την ποδιά σου. 
Στην απαγορευμένη ζεστασιά σου. 
Γύρνα με πίσω στην κοιλιά σου. 
Αν με ακούς, κοίτα με λίγο. 
Δως μου τ’αστέρι που μου πήρες κι ένα χάδι πριν φύγω. 
Γύρνα με πίσω, να ξαναγίνω Ένα. 
Ίσως την απόμενη φορά διαλέξω κάτι καλύτερο από σένα. 
Κι αν σε κάθε μου βήμα πετάω κι από ένα σου ψέμα . 
Δε θα μου μείνει τίποτα τελικά, να μου θυμίζει εσένα. 

Είσαι η αρρώστια μου, το σώμα που με πνίγει. 
Κάνεις τη γη κάτω απ’τα πόδια μου να τρίζει. 
Αυτά που έζησες, πάνω μου αδειάζεις. 
Μέσα στη θλίψη σου να υπάρχω μ’αναγκάζεις. 
Είσαι οι τύψεις μου, οι πόνοι κι οι πληγές μου. 
Εσύ που άσπλαχνα ρουφάς τις ηδονές μου. 
Μ’αυτά τα σύννεφα μια μέρα θα πετάξω. 
Κι ίσως ξεχαστώ, ίσως να ξεχάσω. 
Τα σκοτεινά τοπία, σιωπής και αταξίας. 
Τα θλιβερά τοπία, ανασφάλια και απραξία. 

Ένας θάνατος δύσκολος με γέννησε κι εσύ. 
Κι είσαι ένας άγγελος μα τρίζουν τα φτερά σου. 
Νόμιζα πως μ’άξιζε η άρρωστη αγκαλία σου. 
Μα εσύ με ξόρκια με μαγεύεις και μικραίνω. 
Κι ας με σκοτώνεις σ’αγαπώ και επιμένω. 

Τις νύχτες που κρύωνα σου άπλωνα τα χέρια 
Κι όλες οι ανάγκες που’χα σαν παιδί γίναν μέσα μου αστέρια. 
Απ’το μικρό μου παράθυρο κάτι για να χαζεύω. 
Απ’το μικρό μου δωμάτιο το θυμό σου ν’αντέχω. 
Τις μέρες που μ’έδιωχνες κόντευε να μου στρίψει. 
Και ό,τι πρόσμενα με χαρά μου’φερνε θλίψη. 
Γλυστρούσα στα δάκρυα, πάταγα τον εαυτό μου. 
Εσύ με έκανες τον πιό κακό εχθρό μου. 

Μα από δω και πέρα δε σε θέλω κοντά μου. 
Όλη αυτή η καταπίεση έχει νεκρώσει την καρδιά μου. 
Κι αν είχα μια υπόσχεση θα μείνει στα όνειρά σου. 
Πετάω τις λέξεις σου, σκουπίζω τ’άγγιγμά σου. 
Γιατί μεγάλωσα δίχως να ξέρω τι ποθώ. 
Σε ένα σπίτι μαραμένο και φτωχό. 
Μα τώρα έχω τη δύναμη ν’ανοίξω τα φτερά μου. 
Να φτάσω τα σύννεφα να ζήσω τα όνειρά μου. 

Το ξέρεις έτσι; 
Καλύτερα από μένα, πως είμαι Θεός κομμάτι από σένα. 
Κι όταν μιλάω με σένα κοιτάω τον ουρανό, εκεί που θέλω να πάω.