(στον Λ.Ι.Π) Να δικαιωνόνταν άραγε το πλήθος των ληστών η συμμορία των πριγκήπων απ' τις ψυχοραγούσες κόρες που αιδιόγυμνες λικνίζουν τη σκιά τους σε κύκνειο φως ν' αντανακλούν τα κάλη τους σε θραύσματα καθρέφτη να πυγολάμπουν χαρακιές να ηλεκτραστράφτουν σκόνες Να 'ταν ο χάρος εραστής άγγελος, γύφτος, έφιππος σε Harley μεθυσμένος αν δούλευε ασφαλιστής πλανόδιος σε γέφυρα ζητιάνος μ' ένα μολύβι άξυστο ανάμεσα στα σκέλια κι αιματοκόλλητο παχύ στα δόντια ένα πούρο απ' τα καπνοιμάτια του Τσε Να 'χαμε δίκη φανερή αν δικαστές κι εισαγγελείς ήταν παλιοί συμμαθητές με στίγματα στα μπράτσα χριστούς μωρά βυζοτραφή και παναγιές ποιήτριες πρώην ερωτευμένες που λογοαπατηθήκαν
0 comments