Lyrics

										Δεν βρήκα ακόμη ένα σημείο να σταθώ
τα ανίερά μου ν' αντικρύσω νιώθω φόβο
με την ταπείνωση που πίνω απλά πορεύομαι
δυο μέτρα κάτω από τη γη να ονειρεύομαι.

Αδολεσχέω συνάδελφοί μου εννοήσατε;
παρακμάζω με τη φτήνια λειτουργώ
κτάομαι κρίματα,βαραίνω την ψυχή μου
φορέω τον πόνο μου,σαπίζω τη ζωή μου.

κάγχαζα που δειχνε τον κόρφο της και τρίβονταν
στους πανηλίθιους που χαλούσαν τα φερμουάρ τους
αδυνατούσα απλά και μόνο να χωρέσω
μέσα στη σκέψη πως μπορώ να τους αντέξω..

Τόσο κενές ..τόσο ανούσιες παρουσίες
αρκούσε μόνο μία φράση τετριμμένη
σβηστή λυχνία....αηδία ...
.η γελοία! πάσα γυνή ομοία..χα!!!

Εξυπνάδα!Το αιδοίο τ' ασυγκίνητο συνάδελφοι
μαρασμό θα προκαλούσε με το φως
μ'αυτή θα απλώνονταν στο χώρο που την τίμησαν
και θα φρόντιζε μ' αγάπη αυτό που εκτίμησαν.

Αδολεσχέω συνάδελφοί μου..εννοήσατε;
σπάω το βήμα που μου τρόχισαν τα άκρα τους
ειλικρινά ..έχω μια τάση για εμετό
χάνω τον έλεγχο..συγνώμη ..αιμοραγώ..