Στίχοι

										Την πορεία των δακρύων
για έρωτες που χάνονται,
να μην ακολουθήσεις,
λόγια παλιών βιβλίων
για τις καρδιές που νοιάζονται,
να τα αποστηθίσεις.

Το χαμόγελο που σβήνει,
σαν δειλινό ζωγράφιστο 
στο πονεμένο βλέμμα
κι απ΄ την αγκαλιά που κλείνει,
πάρε το φως και κράτηστο
για να πλυθεί το ψέμμα.

Των ονείρων σου το θάμπος
κι αν τη χαρά σου μούδιασε,
ετοίμασε γιορτάσι,
σα να ΄σουν ένας κάμπος
που μεσ΄ το φως λουλούδιασε
προτού ξεχειμωνιάσει.   

Τα στερνά της πίκρας λόγια
που η καρδιά σου γεύτηκε,
στο νου μην τα κρατήσεις,
στου καημού σου τα κατώγια
το γέλιο κι αν κηδεύτηκε,
εσύ να τ΄ αναστήσεις.