Στίχοι

										Φιλοι μου οσοι δεν βλεπατε κειμενο 
(ειναι στο αρχαιο το πρωτυπο σε πολυτονικη γραφη παρακατω.)
Βάζω την μεταφραση λοιπον πρωτα.
Λυπαμαι αν σας ταλαιπωρησα.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ.

1.Εκ των πραγμάτων άλλα μεν 
είνε εις την εξουσίαν μας, 
άλλα πάλιν δεν είνε. 
Εις την εξουσίαν μας είνε 
η γνώμη, η ορμή, 
είτε η όρεξις, 
μ' ένα λόγον 
όσα είνε έργα μας. 
Δεν είνε 
εις την εξουσίαν μας 
το σώμα, η περιουσία, 
αι αρχαί, 
μ' ένα λόγον 
όσα δεν είν' έργα μας.
2. Και, όσα μεν είνε 
εις την εξουσίαν μας, 
υπάρχουν φύσει ελεύθερα, 
ακώλυτα, ανεμπόδιστα• 
όσα όμως δεν είνε 
εις την εξουσίαν μας, 
αδύνατα, δούλα, 
υποκείμενα εις εμπόδια, 
ξένα.
3. Να ενθυμηθής λοιπόν ότι, 
αν, 
όσα φύσει δούλα είνε, 
ελεύθερα νομίσης 
και τα ξένα ιδικά σου, 
θα προσκόψης εις εμπόδια, 
θα πενθήσης, 
θα μεμψιμοιρήσης 
προς θεούς 
και ανθρώπους• 
αν όμως 
το ιδικόν σου μοναχά 
νομίσης ότι είνε ιδικόν σου, 
το δε ξένον, 
καθώς και είνε πράγματι, 
ξένον, 
κανένα δεν θα υποστής 
ποτέ σου εξαναγκασμόν, 
δεν θα κατηγορήσης, 
ούτε 
θα ενοχοποιήσης κανένα, 
παρά την θέλησιν σου 
τίποτε δεν θα κάμης, 
δεν θα σε βλάψη κανείς, 
εχθρόν δεν θ' αποκτήσης• 
και χωρίς άλλο βλαβερόν 
τίποτε δεν θα πάθης.
4. Αν λοιπόν επιθυμής τ' ανωτέρω 
τόσον μεγάλ' αγαθά, 
ενθυμήσου 
ότι ραθύμως να τα επιδιώκης 
δεν πρέπει, 
αλλά ν' αφήνης μερικά 
εκ των πραγμάτων 
ολοτελώς, 
άλλα πάλιν ν' αναβάλλης 
προς το παρόν. 
Αν όμως θέλης 
συγχρόνως 
ν' άρχης και να πλουτής, 
πιθανόν μεν είνε 
να μην επιτυχής 
ούτε αυτά, 
διότι θα επιδιώκης 
και τα προηγούμενα, 
οπωσδήποτε 
θ' αποτύχης εις εκείνα, 
με τα οποία 
η ελευθερία και η ευτυχία 
προσαποκτάται.
5. Ν' ασκής λοιπόν 
τον εαυτόν σου εις τρόπον, 
ώστε εις κάθε 
τραχείαν φαντασίαν 
να επιλέγη: 
“Φαντασία είσαι 
και όχι ό,τι φαίνεσαι 
να παρασταίνης”. 
Έπειτα να την εξετάζης 
και να την δοκιμάζης 
με τους κανόνας, 
τους οποίους έχεις 
και πρωτίστως με τον εξής : 
Είνε από όσα εξουσιάζομεν
ή όχι τάχα; 
Και αν δεν είνε από όσα 
ευρίσκονται 
εις την εξουσίαν μας, 
ας είνε πρόχειρον το:
 “Δεν με αφορά”.
..........................

1.1.Τῶν ὄντων 
τὰ μέν ἐστιν ἐφ' ἡμῖν, 
τὰ δὲ οὐκ ἐφ' ἡμῖν. 
ἐφ' ἡμῖν μὲν ὑπόληψις, 
ὁρμή, ὄρεξις, ἔκκλισις 
καὶ ἑνὶ λόγῳ 
ὅσα ἡμέτερα ἔργα· 
οὐκ ἐφ' ἡμῖν δὲ τὸ σῶμα,
 ἡ κτῆσις, δόξαι, ἀρχαὶ 
καὶ ἑνὶ λόγῳ ὅσα 
οὐχ ἡμέτερα ἔργα.
1.2.καὶ τὰ μὲν ἐφ' ἡμῖν 
ἐστι φύσει ἐλεύθερα, 
ἀκώλυτα, ἀπαραπόδιστα, 
τὰ δὲ οὐκ ἐφ' ἡμῖν ἀσθενῆ, 
δοῦλα, κωλυτά, ἀλλότρια.
1.3.μέμνησο οὖν, ὅτι, 
ἐὰν τὰ φύσει δοῦλα 
ἐλεύθερα οἰηθῇς 
καὶ τὰ ἀλλότρια ἴδια, 
ἐμποδισθήσῃ, 
πενθήσεις, ταραχθήσῃ, 
μέμψῃ καὶ θεοὺς 
καὶ ἀνθρώπους, 
ἐὰν δὲ τὸ σὸν μόνον 
οἰηθῇς σὸν εἶναι, 
τὸ δὲ ἀλλότριον, 
ὥσπερ ἐστίν, ἀλλότριον, 
οὐδείς σε ἀναγκάσει οὐδέποτε, 
οὐδείς σε κωλύσει, 
οὐ μέμψῃ οὐδένα, 
οὐκ ἐγκαλέσεις τινί, 
ἄκων πράξεις οὐδὲ ἕν, 
οὐδείς σε βλάψει, 
ἐχθρὸν οὐχ ἕξεις, 
οὐδὲ γὰρ βλαβερόν τι πείσῃ.
1.4.τηλικούτων οὖν 
ἐφιέμενος μέμνησο, 
ὅτι οὐ δεῖ μετρίως 
κεκινημένον ἅπτεσθαι αὐτῶν, 
ἀλλὰ τὰ μὲν ἀφιέναι παντελῶς, 
τὰ δ' ὑπερτίθεσθαι 
πρὸς τὸ παρόν. 
ἐὰν δὲ καὶ ταῦτ' ἐθέλῃς 
καὶ ἄρχειν καὶ πλουτεῖν, 
τυχὸν μὲν οὐδ' αὐτῶν 
τούτων τεύξῃ διὰ τὸ 
καὶ τῶν προτέρων ἐφίεσθαι, 
πάντως γε μὴν ἐκείνων ἀποτεύξη, 
δι' ὧν μόνων ἐλευθερία 
καὶ εὐδαιμονία περιγίνεται.
1.5.εὐθὺς οὖν 
πάσῃ φαντασίᾳ τραχείᾳ 
μελέτα ἐπιλέγειν ὅτι 
‘φαντασία εἶ 
καὶ οὐ πάντως τὸ φαινόμενον’. 
ἔπειτα 
ἐξέταζε αὐτὴν καὶ δοκίμαζε 
τοῖς κανόσι τούτοις 
οἷς ἔχεις, 
πρώτῳ δὲ τούτῳ καὶ μάλιστα, 
πότερον περὶ τὰ ἐφ' ἡμῖν ἐστιν 
ἢ περὶ τὰ οὐκ ἐφ' ἡμῖν· 
κἂν περί τι 
τῶν οὐκ ἐφ' ἡμῖν ᾖ, 
πρόχειρον ἔστω τὸ διότι 
‘οὐδὲν πρὸς ἐμέ’