Φοβάμαι πως φοβάμαι Ότι ξυπνάει την ψυχή μου σαν κοιμάμαι Σαν από όνειρο στεγνό Ένα καρφί σ’ ένα σταυρό Αναρωτιέμαι... Τα τόσα χρόνια που μονάχος μου τραβιέμαι Πόσο κοστίζει μια στιγμή Όταν γεννιέται αληθινή Πως ξεγελιέμαι... Πουλάω και ξοφλάω Ότι χαράματα στο αίμα κουβαλάω Σαν ένα άλογο τυφλό Ένα ποτάμι αλμυρό Καλά να πάθω... Αφού ξεκίνησα να ζω χωρίς να μάθω Πόσο κοστίζει η χαρά Όταν τσακίζουν τα φτερά Ψέματα πλάθω... Μεθάω και ξεχνάω Ότι με τρόμαξε κι ακόμα κυνηγάω Ένα παράπονο κρυφό Σαν έναν όρκο μυστικό Με μαραζώνει Ότι δεν έφτασε ψηλά βαθιά στοχειώνει Πόσο να ψάξω για να βρω Ότι δεν βρήκα όσο ζω Τι με σκοτώνει...
πως τα πας; ισχυει ακομα η προσκληση; ποτε εχεις εκπομπη τωρα;
Κωστα μου να σε συγχαρω κι εγω. Χωρις ίχνος γραφικότητας μπορώ να πώ οτι οι στίχοι σου με άγγιξαν πάρα πολύ. Γράφεις ακριβώς στο στυλ που μου αρέσει και μένα να γράφω. Μόνο που εσύ το πετυχαίνεις κι όλας. Καλή συνέχεια...
Ευχαριστώ φίλε με κάνουν πολύ χαρούμενο τά λόγια σου.Ακόμα περισσότερο γιατι τα λέει κάποιος σαν και εσένα που και ταλέντο εχει και άποψη , σε κάποιον ερασιτέχνη που οτι κάνει το κάνει με αγάπη αλλά δεν εχει την γνώση για να κρίνει την αξία η όχι του αποτελέσματος. ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ .
που σου άρεσε. Θα τα ξαναπούμε, έτσι; Mail me :)
Εξαιρετικος, ευαισθητος, αληθινος!!! εχεις καταφερει να συνδιασεις ποσοτητα με ποιοτητα...κατι που ελαχιστοι το μπορουν!!! Καλη επιτυχια φιλε μου κι ας ειναι αυτη που αξιζεις!
Χαίρομαι που διαβάζω και εδώ τους εξαιρετικούς στίχους σου!Και ποιητής απο τους λίγους και στιχουργός απο τους πιο λίγους...Καλή συνέχεια.