Δέσμιος αντίστροφης μέτρησης. Χάνονται τα όμορφα στο γύρισμα του χρόνου δύσεις μετρώντας ή δείκτες παραδομένα στη φθορά της μη έκπληξης. Αμετανόητος προπέτης του τέλους. Το τέλος. Το τέλος βέβαιο, παρών. Πέφτει το δέντρο από φωτιά κεραυνό ή τσεκούρι. Θέμα τύχης η επιβίωση; Προστασία ή πρόληψη; Ατυχία ή πρόθεση; Δεσμώτης του πόνου η αντοχή. κουρσεύει λαχτάρες δύσεις και δείκτες αλύγιστη περνά τα όρια. Μορφές χαράζει χαλκόχρυσες. Στο μέλλον βέβαιο παρών. Η ψυχή παιδεύει ή παιδεύεται; Δεσμεύει ή δεσμεύεται; Διαμορφώνεται ή συμμορφώνεται; Κάποτε σε ρώτησα τι είναι ψυχή. Ό,τι κι αν είναι δεν είναι καλούπι μου είπες. Ρέει…. Ρέει…. Τη στρέφω όπου θέλω Με οδηγεί εκεί που είναι πλασμένη. Από θάλασσες κι ανέμους λίμνες και βάλτους λασπόνερα…. Πηγάδια. Εκεί με ταξίδεψες. Το τέλος βέβαιο παρόν. Θωπεία η αναζήτηση. Ρόγχος η αποκάλυψη. Θάνατος. Το μέλλον απών. Αστεροτρόπιο 2007
;-)
Όλο πολύ όμορφο με ιδιαίτερες εικόνες και στχασμούς όπως στους πιο κάτω στίχους απ' το φινάλε Κόβω φέτες τους ύπνους μου, δροσίζω το λαιμό μου. Απόρθητο λιμάνι το κενό μου.
ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΜΙΚΡΗ ΕΚΕΙΝΗ ΕΛΠΙΔΑ ΤΗΣ ΛΕΚΑΝΗΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΝΕΡΟ ΤΗΣ ΑΦΕΛΕΙΑΣ ΝΑ ΜΑΣ ΞΥΠΝΗΣΕΙ ΓΑΜΩΤΟ ΜΟΥ. !! ΥΠΕΡΟΧΟ
...απο αυτή τη σελίδα κι νομίζω επαναλμβάνω το ίδιο λάθος. Δεν προλαβάινω να τα διαβάσω όλα τώρα αλλά το ΝΑ ΣΕ ΛΟΥΣΩ ΦΙΛΙ είναι υπέροχο. Εκπληκτικός ρυθμός! Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Για την πολή όμορφη και συναρπαστική δουλειά σου.