Στίχοι

										Μήπως θα’πρεπε ν’ακούμε 
Της καρδιάς τη λογική
Που ο νούς την απορρίπτει
Κι επιβάλλει τη ψυχρή

‘Κει που ο έρωτας γεννιέται
και σ’αλλάζει τη ζωή
τόσο όμορφα να νιώθεις
Θείο δώρο στη ψυχή

Απορεί ο νούς διστάζει
Να διακόψει τη ροή
Της καρδιάς αυτό το κάτι 
Που δίνει χρώμα στη ζωή

Κάνε όνειρα και ζήσε
Με αισθήματα πολλά
Και του έρωτα η ανάσα
Θα ποτίζει τη καρδιά

Η αγάπη μεγαλώνει 
Στης ψυχής τα σωθηκά
Με το νού να εποπτεύει
Αν τηρούνται τα σωστά