Published 17 χρόνια πριν in Rock
Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΤΗ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ
- 738
- 0
- 0
- 0
- 22
- 0
Στίχοι
Καχεκτικές καρικατούρες πρώην αγγέλων Τραβούν σε λόφο Γολγοθά σπασμένες σβάστικες Σταυροί που καίνε τις ιέρειες μπουρδέλων Διαμελισμένα άκρα κόκαλα και νάρθηκες Οι κοπρολάγνοι στα σκατά να πνίγονται Και οι δολοφόνοι μέσα στο αίμα να κυλιούνται Οι μοιχοί μέσα σε σπέρμα να ανακατεύονται Οι λαίμαργοι να τρώγονται και να ξαναξερνιώνται Να έφτασε η ώρα μου για εκεί να πετάξω Σπατάλησα λοιπόν τον χρόνο μου Εκεί θα ΄μαι και εγώ στίχους να γράφω Με την πένα σφηνωμένη στον κώλο μου
.JPG)
Πολύ καλός ΣΙΜΩΝΑ (και πως αλλιώς). Χαίρομαι που μας θυμάσαι που και που...
Ψάχνω να βρω μια στροφή να ξεχωρίσω…μα η κάθε μια έχει μια ξεχωριστή δική της κραυγή….και όλες μαζί κάνουν ένα μοναδικό ποίημα, με το στίγμα του Σίμωνα πάντα, πίσω απ’ τις λέξεις, πίσω απ’ τις γραμμές! Πόσο αλήθεια ξεχωρίζει η γραφή σου κι' οι κραυγές της Σίμωνα!
"Τι κι αν θα ήθελα στην τρέλα της ανίας μου να εχω τα χέρια σου στα χέρια μου κλεισμένα να ’χω τραγούδια σου στα χείλη κρεμασμένα δεν σου αξίζει η σαπίλα της γενιάς μου" Εξαιρετικός Σίμωνα….ως συνήθως!
Απλά εκπληκτικό ΣΙΜΩΝΑ, Ίσως ότι καλύτερο έχεις ανεβάσει μέχρι σήμερα. Προσπάθησα να επιλέξω κάποια στροφή να παραθέσω αλλά δεν τα κατάφερα γιατί θα έπρεπε να το αντιγράψω όλο. Σ' αυτό το ποίημα φίλε αισθάνθηκα σαν να ήμουν κι εγώ δίπλα σου στον "καθρέπτη". Τα σέβη μου.
το σκοινι , παντα θα μου χαιδευει απαλα τον λαιμο....Και θα μου ψιθυριζει , για να το θυμαμαι παντα ... Υπαρχουν αυτοχειριες με αξιοπρεπεια....Και με αρωματα ενος περιεργου βυθου , που ποτε μου δεν καταλαβα....Ομως ,που με γοητευει ακομα.....
Κατ'αρχην να σου πω πως ντρεπομαι που εχω απαραδεκτα καθυστερηση να μπω στη σελιδα σου. Εχω διαβασει μολις τωρα το "Τριτες" και την "Αποσταση" Το Τριτες θελω να το διαβασω πολλες φορές.. και να δω αν αυτη η στροφη σου, "Έτσι θα ψάχνω επαφή και ότι έρθει να με ρωτήσει για του απλού την Άγια ρίζα στού λογικού θα δοκιμάζω την μαρκίζα πόσο αντέχω να κρεμώ την διαφορά" σχολιαζετε. Οσο για την "αποσταση" ,ε συμπαθαμε αλλα αυτη εχει υποσταση που διανυεται ευκολα μονο με καποιες...αλλες ταχυτητες και δεν υπαρχουν μετρα οταν ταξιδευουμε μ'αυτές. Υπεροχος για ακομα μια φορά φιλε ποιητη!!!
αλλη μια παραμετρο θα ηθελα να θεσω ομως τα κινητρα της εκθεσης...... ισως διαφερουν για τον καθενα!!
Τι είναι αυτό που μας κρατάει μακριά Ξέρω μα δεν θα ειπωθεί δεν έχει υπόσταση Ξέρω όμως ένα που μας φέρνει πιο κοντά Είναι αυτό που πολεμάμε δυστυχώς , είναι η απόσταση. ....................................
Να τραγουδώ φάλτσα κορμιά που αργοσβήνουν και να χορεύω σαν χυμός σάπιας γιορτής μόνος να στέκω στού ωφέλιμου τον σβέρκο να σε κοιτάζω και να τρέχω να σου φωνάζω πως σε αντέχω χρώμα να γίνομαι να σβήνω τη στιγμή. και χωρις να το καταλαβω το ματι μου επεσε στον κομπο και σταθηκε εκει.... υπεροχο Σιμωνα!!! σιμωνικο με μια λεξη!
Ένα σκοτεινό μα αληθινά δυνατό ποίημα που φέρει τη σφραγίδα του ΣΙΜΩΝΑ με εκπληκτική τελευταία στροφή. "Τα βήματά μου πλάγια , μικρά ακολουθούν την διασπορά σου δεν έχω τίποτα όλα δικά σου δεν την αντέχω την διαφορά"
Έξοχο ποίημα ΣΙΜΩΝΑ. Τα λόγια του κεντιές των νεύρων. Κι εμείς "φιλησυχοι" πολίτες. Φταίμε εμείς; Φταίμε κι εμείς! Κι εσύ αισθάνεσαι έτσι γιατί είσαι ποιητής. ΚΆποιοι βέβαια φροντίζουν να περιφέρουν αυτές τις εικόνες ώστε να πει κάποιος: Κοίτα δυστυχία ρε παιδί μου! Επομένως καλά ειμ' εγώ!
Αυτές οι ψιχάλες, αυτό το χιόνι, αυτό το κρύο κι’ αυτό το ξημέρωμα....κάτι μου θυμίζουν Σίμωνα...Αναρωτιέμαι όμως....άραγε να μπορέσω να αντικρίσω ποτέ ένα τεράστιο φωτεινό στεφάνι...σ’ ένα απ’ αυτά τα ξημερώματα;
Μη με κοιτάς στα μάτια μη, θα προδοθώ / κρίμα να πάει ο κόπος άδικα χαμένος /αγκάλιασε με , τράβηξε με από το φως / κάνε ησυχία και άφησέ με να σκεφτώ / τι να φορέσω εάν πρέπει να επιστρέψω. ..........Ο Πιεροτος κυριε Σιμωνα , δεν μπορει να σας αγκαλιασει και να σας τραβηξει, απ το φως.....Ειστε πολυ βαρυς , για το ελαφρυ σκαρι του....Ουτε να σας αγκαλιασει μπορει.....Σας φοβαται!....Ουτε στο φως , παλι θα βγει....Ειναι ηδη τυφλωμενος......Ισως σας συναντησει ,πλεον τυχαια , σε μια υπογεια σκοτεινη διαδρομη......Ομως μπορει να κανει ησυχια για εσας.....Μονο ομως για εσας!..Ακουτε!..Μονο για σας!....Η δικη σας ησυχια , δεν περιεχει , ναρκισισμο , ουτε δειλια , ουτε φοβια....Ειναι , απλα , μια δυστροπη ταπεινοτητα....Αλλα υποδειγματικη και ακεραιη.....Και ανενδοτη....Ναι ανενδοτη!.....Σας ξερω κυριε Σιμωνα....Ναι εχετε ηδη προδοθει....Και μαλιστα στα ματια ενος πιεροτου......Το θεμα τωρα τιθεται , αν εκεινος σας προδωσει.....Το βεβαιο παντως ειναι , πως ησυχια , θα την κανει , ομως δεν θα σας πει τι να φορεσετε....Δεν το αφορα , αφου σας βλεπει ηδη.....Και αν αποφασισετε να επιστρεψετε , κρυφα θα σας παρακολουθει....Και αν οχι....Παλι το ιδιο θα κανει....Κρυφα!....Σαν ματωμενη σκια.....Μονο απ το μακρυ καπελο του , θα ξεχωριζει....Θα σας ακολουθει και μεχρι την αγχονη, αν τουτο επιλεξετε....Καθολου , δεν θα προσπαθησει να σας εμποδισει......Περισσοτερο θα παραστει , σαν μαρτυρας , μιας εκτελεσης , ενός επιλογου , μιας τελετης.....Της ιδανικης σας αυτοχειριας.....Οταν ετουτο θα τελειωσει, θα σας συρει με δυσκολια παραπερα....Και θα σας αφησει Οπου ναναι...Καπου στην ερημο....Αλλωστε ,ολα τα σημεια της ερημου ιδια ειναι....Και θα ερθουν τοτε , οι υαινες και τα αγρια σκυλια να φανε το κορμι σας....Και τα πουλια...Οχι ομως αυτα , που σας γεννησαν....Ουτε αυτα , που παντα ονειρευοσασταν , αλλα παντα σας προδίδαν....Λεω τα αλλα τα πουλια ....Ξερετε...Τα ορνεα και τα αρπακτικα....Θα σας αφησω ετσι και θα βλεπω.....Θα ειναι τουτη , η τελευταια σας προσφορα , σε κατι ζωντανο....Αφου τελειωσουν ,μετα ωρες πολλες, το πλουσιο τους γευμα , θα απομακρυνθουν....Εγω ακομη θα ειμαι εκει.....Θα σας φορεσω μονο , το πολυχρωμο , μακρυ καπελο....Ενα κρανιο κι ενα καπελο πιεροτου , στη μεση της ερημου....Υστερα , ασκεπης , θα σκαρφαλωσω στην αγχονη.....Με ακροβατικες κινησεις , που τελεια γνωριζω , θα βαλω τον πισινο μου , στην κολουρα του σκοινιου και σαν μικρο παιδι , κουνια θα κανω..........Κουνια-Σιμωνα ελα/Κουνια -Σιμωνα γελα/Κουνια-ειμαι μοναχος/Κουνια-μπελα/Σημερα εχασα , την τελευταια μου ομπρελα......
..και σε σαρκοφάγο μέσα,και σε τσίρκο ακόμα ακόμα...
Σήμερα,20/1,των Αγίων Σίμωνος και Δημητρίου Μάγων...
Μερικά βήματα πίσω ή πλάγια για να μπορέσει κανείς να δει τον εαυτό του να αντιμετωπίζει τους φόβους του απο κοντά. Όχι όπως πιστεύουν ή θα ήθελαν οι άλλοι, ούτε όπως εκείνος προσδοκά χρόνια τώρα. Αλλά όπως ο καιρός και τα πράγματα επιτάσσουν για να μην πω "η μοίρα" και φανώ μοιρολάτρης. Αυτός που αιωρείτα απ' το σχοινί μπορεί να είναι απαγχωνισμένος αλλά μπορεί επίσης να ετοιμάζεται για ένα γιγαντιαίο αιώρημα με θεαματική έξοδο. ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ!
Με φλόγες έβαψα τα χείλη μου / Και πήρα απ΄ την καρδία μου τον ρυθμό / ακροβατώ στης προσμονής μου τον γκρεμό / Θεέ μου η χαρά / θα με προσέξει άραγε, η όχι/ για άλλη μια φορά ; ..................Ενα ακομα κορυφαιο ποιημα απο τον Σιμωνα , υπερανω κριτικης....Ενας μονοδρομος , σε ολο πιο ψηλα πεδια........Απλα να προσθεσω , οτι δεν ξερω , αν σε προσεξει παλι η χαρα , αλλα εγω θα το κανω παντα.....Οπως , σε ολους και σε ολα αυτα που αγαπω ......Θα τα προσεχω και παντα γιαυτα θα αγωνιζομαι.....Εστω και αν με πληγωνουν.....
διάβασα τρία απ' τα γραπτα σου φίλε και σταμάτησα... γέμισα... θα ξανάρθω... να 'σαι καλά!
...δεν είμαι σαν εσένα, μάλλον δυστυχώς...Σαν εμένα είμαι γι'αυτό γίνονται διάφορα... Σπουδαίο! Love
αλλά πάει καιρός που μου άρεσε τόσο πολύ κάτι σαν το "Μολών Λαβέ" σου.Αν προλάβει να ξεφύγει απο τα νύχια των αδηφάγων - επίδοξων "συνθετών-μελοποιών" μας και μείνει έτσι με την γυμνή άμουση ομορφιά του θα το προτιμούσα.Αλλά πάλι ποιον ενδιαφέρει τί προτιμώ εγώ, μια ανοργασμική? ΧΑΧΑΧΑΧΑ!!! Με διασκεδάζουν αφάνταστα ορισμένα νούμερα!!! 'Εχα γεια φίλε Σίμωνα! !!
Οι εμπνεύσεις σου,γίνονται έμπνευση.Κι η χαρά μας ανείπωτη...
Έχουν μία πρωτοτυπία τα κείμενά σου!!μου άρεσε ιδιαίτερα το "χαιρετίσματα"!Καλή συνέχεια!!