Published 17 χρόνια πριν in Rock

Ενηλικίωση

  • 609
  • 0
  • 0
  • 0
  • 0
  • 0

Στίχοι

										«Για τα παιδιά που είναι καταδικασμένα να μεγαλώσουν»

Θα μεγαλώσουμε απότομα μια μέρα
και τα ταξίδια μας θα σβήνουν μες την πόλη
το δάκτυλο μας θα κοσμεί μαλαματένια βέρα
σημάδι πως οδεύσαμε εκεί που τρέχαν όλοι

Θα καταπνίγουμε τα όνειρα σε σκέψεις
ορμώμενοι αχόρταγα στη μάχη της ζωής
του χρήματος υπόδουλες θα χουμε μόνο βλέψεις
και κάθε τρέλα εξόριστη στη χώρα της σιωπής

Γοργά θα λησμονήσουμε τους τίμιους αγώνες
τα λόγια που λατρέψαμε γεμάτα περηφάνια
κάθε αγνή ανάμνηση θα σβήσει στους αιώνες
κι οι πόθοι μας περαστικά θα μοιάζουν καραβάνια

Με επαγγέλματα θα ντύνονται οι ζωές μας
πάντα με έγνοιες θα μας βρίσκουν οι καιροί
θα ημερεύσουν οι περήφανες φωνές μας
χορτάτο και ξεκούραστο θα λιώνει το κορμί

Πειθαρχημένοι κι άβουλοι στο πρότυπο ζωής
δίχως ουσία θα μας προσπερνούν οι ώρες
κρυφά θα ηδονιζόμαστε μ' ιδέες διαφυγής
κάπου μακριά σε τροπικές ηλιολουσμένες χώρες

Θα θέλαμε να πιάσουμε και πάλι τα παιχνίδια
το χρόνο να γυρίσουμε σε άλλες εποχές
στης λησμονιάς της διαδρομές να κάνουμε ταξίδια
ουτοπική απόδραση σε τρυφερές στιγμές

Καμιά φορά στο παρελθόν θα τριγυρνάμε
στη νιότη μας που κρύφτηκε, στα χρόνια που σβηστήκαν
μια αίσθηση απώλειας στο βλέμμα θα φοράμε
πενθώντας για τα σχέδια που στα ρηχά πνιγήκαν

Σαν αργοναύτες που δεν μπήκαν στο καράβι
σαν μια σειρήνα που ΄χει χάσει την φωνή
σταδιακά θα πέφτουμε σε πιο βαθύ σκοτάδι
ώσπου το θρόνο της φθοράς να πάρει η σιγή

Μετέωρος Αγγελος									

:
/ :

Queue

Clear