Lyrics

										Κλεισαν τα φώτα και ο χρόνος  δεν μιλάει
Δεν  μου μιλάει, δεν μ’ αφήνει να τον δω
Οι ώρες τρέχουνε, ποτάμι που κυλάει
Και εγώ μια δίψα που να  σβήσω δεν μπορώ 

Βγαίνω στο δρόμο μα και αυτός δεν με χωράει
Δεν με χωράει , έχω γίνει πια μικρός
Χλωμή η μέρα και το σώμα μου πονάει
Πονάει η σκέψη σαν τυλίγεται στο φως

Δεν θέλω όνειρα που κλαίνε στο σκοτάδι
Πια δεν αντέχω τις φωνές τους να σκορπούν
Μια μόνο νύχτα αγκαλιά και ένα χάδι
Και δύο μάτια που για μένα να σιωπούν

Δεν θέλω όνειρα να μένουν κλειδωμένα
Πια δεν αντέχω να τα έχω φυλακή
Μια μόνο νύχτα να γελά, μόνο για μένα
Και ένα χαμόγελο  της μέρας μου αρχή

αργές  οι μέρες οι βδομάδες και τα χρόνια
Χρόνια  που σέρνουνε μαζί τους  μια μορφή
Μοιάζει να ζει στο προσκεφάλι μου αιώνια
Και να την στήνει στου μυαλού μου την στροφή

Έχει τα χέρια μου, το στόμα , τα μαλλιά μου
Κοιτά παράξενα, δική μου η ματιά
Κρατά κρυμμένα τα αγέννητα φιλιά μου
Να μην τα βρει της άγριας νύχτας η φωτιά.