Lyrics

										[ακομψο μεν αλλα λυρικο δε]

πισω
απο των παραθυρων
τις σιωπες
που αγναντευεις
την απεραντη ληθη,
εκει το γλαστρακι σου
αγρυπνα,
ξενητεμενο ονειρο
στην λεοφωρο αλεξανδρας,
οπως κι εσυ
ετσι κι αυτο προσφυγας
σε ενα υπογειο ανηλιαγο
παραθυρι,
οπου σαν πτωμα που σεργιαναει
νεκραναστημενο
απο ψευδοχριστους προφητες
αναζητας των αιωνων
την ερμηνεια...
και απορρεις που το λιογερμα
δεν σε βρισκει ξανα πανω
στον λοφο της πατρικης
σου γης,
να κοιτας μακρυα την θαλασσα
που ταξιδευει.
φυλακισμενο λουλουδι
προσφυγας
των καιρων που εμελε
να γινουν
η απαντηση στην αδιαφορια
των ανθρωπων...
και να εξορισουν την λησμονια
στο σκοταδι.
ωσπου η ανασταση
ξανα να γυρισει
και να σπασει με δυναμη τις πορτες
των κελιων μας.
να μας σηκωσει απο τον ληθαργο
και τα φυλακισμενα λουλουδια μας 
να ελευθερωσει......