Στίχοι

										στο παλιό ερχόσουνα λιμάνι
μύριζε το στόμα σου χαρμάνι
έμοιαζες σαν είχες φιληθεί
κάβος που ποτέ δεν θα λυθεί

ήρθανε και φύγανε καράβια
κοίταζες τη θάλασσα την άδεια
τότε που για λίγο είχα φανεί
πίσω απ’ του χεριού σου το πανί

πέρασαν τα χρόνια σαν πλημμύρα
ρώταγες τσιγγάνες για τη μοίρα
έστρεφαν τα μάτια τους στη γη
στην παλάμη βλέποντας πληγή

τα σχοινιά κοιτούν τις αλυσίδες
βγήκε και το όνειρο που είδες
σκύβεις τον καημό σου στο βυθό
πια, το ξέρεις, δεν θα αναστηθώ

…στο παλιό λιμάνι κλαις ακόμα  
γλύφεις την αλμύρα μες στο στόμα 
έμοιαζες σαν είχες φιληθεί
κάβος που ποτέ δεν θα λυθεί…