Στίχοι

										Πάλι σκοτάδι μες στην ψυχή, μόνος με ένα στυλό κι ένα σκισμένο χαρτί
στίχοι σκληροί για μια πικρή ζωή που κρατάει το τελευταίο χαρτί
και καταστρέφει όλα αυτά που ονειρεύτηκα παιδί.
Το τσιγάρο καίει βαρύ και μες σε σύννεφο καπνού μιλάει η παιδική φωνή
μα είναι αργά για την αυγή στην επιφάνεια να βγει, αφού μέσα βαθιά έχει θαφτεί
καταπιεσμένη, εγκλοβισμένη προσπαθεί να μην χαθεί.
Μα η ευτυχία βρίσκεται εκεί σε όνειρα που έκανα με φίλους μια άλλη εποχή
σε ηλικία παιδική μόνο τότε ήταν αγνή να περιμένει μια εποχή
να γίνουνε αληθινά αυτά που καρτερεί.

Ρεφρέν:
Μεγαλώσαμε, αλλάξαμε, τα όνειρα πετάξαμε
μας καθηλώσανε, το νου σκοτώσανε κι ότι μας σέρβιρανε το χάψαμε.
Νοσταλγήσαμε, κλάψαμε για όλα όσα χάσαμε
τις χαρές, τις όμορφες στιγμές που σαν μικρά παιδιά περάσαμε.
Ξεχάσαμε, αφήνουμε, όλα αυτά που θέλαμε να γίνουμε
την εποχή, τη ζωή αυτή που στην ψυχή μας ένα νόημα θα δίνουμε

Είναι φορές που θέλει να μιλήσει, το παιδί που έχω μέσα τα βάσανα να σβήσει
να με σταματήσει, από αυτή τη δύση που την ψυχή μου θα σαπίσει
και δεν θα την αφήσει ούτε στιγμή ξανά να ευτυχίσει.
ΜΑ δεν θα το αφήσει, ο άνθρωπος που πρέπει να μαι θα κυριαρχήσει
τα όνειρά μου θα γκρεμίσει και θα με εμποδίσει στον θάνατο θα με οδηγήσει
το μέλλον που κάποτε ονειρεύτηκα τώρα θα τερματίσει.
Πρέπει όμως να γυρίσει, την περίοδο εκείνη είχα ευτυχίσει
όνειρα είχα ζήσει, τις βάσεις είχα στήσει στης άνοιξης τη φύση
λάτρεψα το αύριο μα σήμερα έχει ναυαγήσει.

Ρεφρέν

Στο θάνατο θα φτάσουμε, έτσι αναπάντεχα μια μέρα θα γεράσουμε
άμα δεν αλλάξουμε, τη νιώτη δεν ξεθάψουμε
τα παιδικά μας όνειρα και σκέψεις δεν φωνάξουμε
για μια φορά ακόμη να φέρουν τη χαρά
και τα σκοτάδια της ψυχής να διώξουν μακριά.

Ρεφρέν