Lyrics

										Δεν μεριμνώ για τις ανάγκες μου, σωπαίνω,
δεν μετοικώ τις προσδοκίες μου, αγαπώ.
Στην νεκρανάσταση των σκέψεων εμμένω,
για να χαϊδέψω τον θιγμένο μου εαυτό.

Ισορροπείς σε καταλήξεις που διστάζουν,
ν' αποκαλύψουν την βαθιά σου φυλακή.
Οι αναμνήσεις σου συνάντηση προστάζουν,
με μια αλήθεια που φαντάζει ουτοπική.

Δεν κατοικώ μέσα σε σένα, ξαποσταίνω,
ούτε συστέλλω την ψυχή μου, απορώ.
Τα όνειρα μου με τα δάκρυα ζεσταίνω,
και ευθύς στο τίποτα με σένα κολυμπώ.

Τα ποιήματα μου μια φωτιά δίχως φροντίδα,
μια εντύπωση του "πώς" αμαρτωλή.
Λείπεις και τ' αύριο μου έστησε παγίδα,
και με εγκλώβισε σε λήθης εκβολή.

Λίπωμα ψεύδους σε μαρκίζα ενοχών,
και η θερμοφόρα της καρδιάς μου κρύο βλέμμα.
Ήμουν ο πρώτος της καρδιάς σου επιλαχών,
μα τώρα φόρεσα της μοναξιάς το στέμμα.