Published 15 χρόνια πριν in Rock
ο γητευτής των αγαλμάτων
- 620
- 0
- 0
- 0
- 3
- 0
Στίχοι
ξέρω μια θάλασσα φωτιά κι ένα τραγούδι που σαν άνεμος περνάει, τραβόντας πάντα μακρυά, σε τόπους που η καρδιά το οδηγάει. γυρεύω για να βρω φωνές και σώματα που αντέχουνε το χρόνο, παλιές αμαρτωλές ψυχές, που άγιασαν μέσα στου έρωτα τον πόνο κερνάω τον ουρανό κρασί τ αγάλματα στα μάτια τα κοιτώ και τα γητεύω κι ώσπου να ρθεί η ανατολή, γίνομαι άπιαστο πουλί και φεύγω σφιχτά το χέρι σου κρατώ και προσπαθώ να σ' αρνηθώ, μα δεν τ' αντέχω σκιά να γίνω θ'ελω να χαθώ όμως στο φως σου μέσα ζω και επιστρέφω
ετσι απλα γινεται ενα ασμα??? ο κοσμος οταν μπαινει σε μια σελιδα ακουει... σχολιαζει... που θα παει... δε θα 'ρθεις απ' τα δω?... θα σου ξηγησω... καλη σου μερα! :)
κιτρινισμενη αναμνηση μιλω...
οι στίχοι σου είναι φοβεροί...περιμένω κι εγώ τη συνέχεια..............κι όσο για εισιτήρια...όποτε χρειαστείς ....εδώ είναι ο Γρηγόρης!!!!