Μικρά παιδιά ,σαν μια ομάδα ξεκινήσαμε το όνειρό μας το κοινό να κυνηγήσουμε. Ούτε για αστείο, μια στιγμή δε φανταστήκαμε πως μια παγίδα θα μας κάνει να χωρίσουμε. Άραγε χάσαμε το στόχο στην πορεία και σ' άλλα σκόρπια μονοπάτια μπερδευτήκαμε; Κανείς μας τώρα δε θα γράψει ιστορία, στου εγωισμού μας το λιμάνι ναυαγήσαμε. Πάγωσε ο χρόνος,σα ρολόι ξεκουρδίστηκε, τα βήματά μας μες στη λάσπη μας βουλιάξαμε. Στο άδειο βλέμμα η ενοχή μας ζωγραφίστηκε για όλα εκείνα που στο τέλος δεν ταιριάξαμε. Άραγε χάσαμε το στόχο στην πορεία και σε άλλα σκόρπια μονοπάτια μπερδευτήκαμε; Κανείς μας τώρα δε θα γράψει ιστορία, στου εγωισμού μας το λιμάνι ναυαγήσαμε.
Πολύ καλό Γεωργία. Μπράβο!!!
Ευχαριστω πολυ για την προσκληση. Πολυ ομορφοι στιχοι! καλη συνεχεια!
Σύγχρονος δεκαπεντασύλλαβος. Πάρα πολύ ωραίο gkou.
Το νάνι-νάνι... με πέθανε! Όσο για το παραμύθι σου... Παραμύθι μ’ αρχή και με λήξη, απ’ αυτά που σου αφήνουν μια θλίψη, απ’ αυτά που μοιραία τελειώνουν και τον ένα απ’ τους δύο ματώνουν... Ξύπνησες μνήμες που τις είχα κοιμίσει για χρόνια... Κι εσύ δεν είσαι για εδώ, ε? Ούτε κι εγώ... Πάμε αλλού να κάνουμε παρέα;