Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ 1-9-2010 Τα τσιγάρα στίβα,σαν νιφάδες του χιονιού, τα όνειρα μου γκρίζα, στην ομίχλη του καπνού. Τ' άναβα τη νύχτα,για να της δόσω φως, να ζεσταίνω την ελπίδα, ότι θάρθεις,ο τρελλός. ------------------------------------------ Μες τα φώτα οι καπνοί,μου καίνε τα πνευμόνια, πάλι έκανες εσύ,μια άνοιξη, χειμώνα. Καθρέφτες και γυαλιά,δείχνουν το πρόσωπό σου, πόσο μοιάζουν τα πότά,με τον εγωϊσμό σου. ------------------------------------------ Τα μπουκάλια στίβα,σαν χαλάζι από γυαλιά, σου ματώσανε το βήμα,και δεν θάρθεις πια. Μέθαγα την νύχτα, να γεμίσει το κενό, μα δεν πάυει η καταιγίδα πούχω μέσα στο μυαλό. --------------------------------------------- Μες τα φώτα οι καπνοί,μου καίνε τα πνευμόνια, πάλι έκανες εσύ,μια άνοιξη, χειμώνα. Καθρέφτες και γυαλιά,δείχνουν το πρόσωπό σου, πόσο μοιάζουν τα πότά,με τον εγωϊσμό σου.
TΟ ΙΣΟΡΡΟΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟ... ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΝΕΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ...