Στίχοι

										Δέν το μπορώ να σε θωρρώ σαν γκρί συννεφιασμένο,
δεν το μπορώ το βλέμμα σου στα μάτια σου θλιμμένο,
δε σου ταιριάζει μοναξιά και ύφος πονεμένο,
είσ' ένα κόσμημα μικρό από χρυσό φτιαγμένο.

Η ευτυχία σπέρνεται μέσα στου νου τη γνώση
κι απ' την ψυχή σαν ποτιστεί, θα δέσει, θα ριζώσει,
θ' ανθίσει ο σπόρος στην καρδιά και μόλις ευοδώσει
θα βουληθεί τους ώριμους καρπούς της ν' αποδώσει.

Δε λαχταράω μιά βραδιά να μπώ στην αγκαλιά σου
έτσι γιά λίγο να γευτώ στιγμές του έρωτά σου'
άς δούν οι άλλοι, φίλη μου, τη θηλυκότητά σου
γιά μένα το σημαντικό βρίσκεται στην καρδιά σου.

η ευτυχία της στιγμής 
και της ανέμελης ορμής
δεν μέλλει να στεριώσει'
όταν το νέκταρ σου θα πιεί 
κι άλλο δε θάχει να γευτεί
με μιάς θα σε προδώσει.