Πες μου.. Πόσος καιρός σου απομένει .. ; Πόσα λίτρα ζωής ζητά.. Ο γραβατομένος θάνατος από την ζωή σου.. ; Καθημερινά παραπονιέσαι για ανόητους λόγος.. λες η ζωή είναι αστείρευτη.. που το είδες αυτό..αναρωτιέμαι.. Εγώ γιατί φορώντας κλεμμένα κιάλια βλέπω τον θάνατο να, φλερτάρει με ανήλικες ψυχές & δεν τον τιμωρεί κανείς.. ; Και οι δυο μας είμαστε θνητοί αλλά.. Εσύ έχεις ημερομηνία λήξης.. - δεν είσαι προς κατανάλωση, όσο κι αν το ποθούν κάποιοι.. Πες μου.. Πόσες κούπες μπλέ του ουρανού θες για να σε δω απλά.. ..να γελάς.. ; Απόψε για’ σένα γράφω.. διώχνω ότι σε φοβίζει & στραγγαλίζω το κουκλάκι το λούτρινο που σε τρομάζει.. την έμπνευση κάνω ποδήλατο.. Θες να πάμε βόλτα.. ; Όπου θες..αλήθεια & αργότερα Κερνάω παγωτό με γεύση ζωή.. Την δική σου κλεμμένη ζωή.. Πίστεψε με.. Copyright© Κων/ντίνος Κοφινάς | Νόμος Περί Πνευματικής Ιδιοκτησίας Άρθρο 8 2557/1997
Κώστα καλησπέρα καιευχαριστω παρα πολυ για την προσκληση φιλιας! Μόνο από τον τίτλο που έχει το κάθε ποιήμα και ο κάθε στίχος σου μπορεί κανείς να καταλάβει ότι θα διαβάσει κατί πολύ διαφορετικό και πολύ δυνατό!
Ευχαριστούμε πολύ !! Ευχόμαστε καλές εμπνεύσεις και καλη συνέχεια σε οτι κάνεις μφχ 361
Πόσες κούπες μπλέ του ουρανού θες για να σε δω απλά.. ..να γελάς.. ; ωραιοι οι στιχοι σου...με βαθος και δυναμη!
Καλημέρα! Διάβασα λίγο, αλλά θα επανέλθω μόλις βρω τον χρόνο,γιατί κάτι ενδιαφέρον είδα πως υπάρχει εδω.Ευχαριστώ για την πρόσκληση φιλίας και εύχομαι κάθε καλό.
Eyxaristoumeeee pollyyyy !!!