Μυρωδιά σαν στάχτη η βροχή Σαν σβησμένο ηχείο η φωνή Σε καθρέφτες χωρίς είδωλο εγώ Περιμένω τις νύχτες σε όνειρα να κρυφτώ R: Ποτάμι του ονείρου μαγικό Ταξίδεψε με σε ένα κόσμο άγνωστο Σε μια κοιλάδα που κανείς ποτέ δεν θα βρει Σε κάτι δάση που η αγάπη δεν θα χαθεί Ξημερώνουν μέρες μα δεν είσαι εδώ Να μου δείξεις το πώς μ’ ένα σου φιλί ‘’το πώς να υπάρχω να ζω, Να ταξιδεύω σε ένα κόσμο άγνωστο’’ R: Ποτάμι του ονείρου μαγικό Ταξίδεψε με σε ένα κόσμο άγνωστο Σε μια κοιλάδα που κανείς ποτέ δεν θα βρει Σε κάτι δάση που η αγάπη δεν θα χαθεί… Βασιλειάδης Γιώργος/ STOUDIO 813
poli oraioi oi stixoi sou (agglikoi+ellinikoi) Sou euxomai ooooti kalitero!