Δες μωρό μου τις νότες Δες’ τις στο σκοτάδι πως λάμπουν τρελές jazz πορείες ακολουθούν αξιοποιώντας τη θεωρεία του χάους σ ένα τρελό τζαμάρισμα βραχνού σαξόφωνου. Χοροπηδούν στο ρυθμό του πιάνου μπλέκονται ανάμεσα στα πλήκτρα και κοροϊδεύουν την ουρά του Βγάζουν τη γλώσσα στα δάχτυλα του Oscar Peterson Ένα σουρεαλιστικό κυνηγητό μέσα σε αυστηρή νέγρικη μυσταγωγία ξεκινά Δάχτυλα, νότες, όργανα, μουσικοί μπλέκονται σαν πρωτάκια σχολείου Σαμερχιλ σε εκδρομή με ιστιοφόρο, που του γεμίζουν τα πανιά αέρα τα φουσκωμένα μάγουλα του Ellington Όλες οι κατευθύνσεις που βλέπει το εξασκημένο μάτι του μουσικού κι άλλες τόσες υφαίνουν τον ιστό της μουσικής. Μια μαύρη mama ιδρωμένη ανοίγει το στόμα να καταπιεί την απορία που γεννούν τα δάχτυλα του Keith Jarrett κι ένας ψηλόλιγνος νέγρος προστάτης λαδώνει το μυαλό με μπριγιαντίνη μπας και κατανοήσει τις χωρίς νόημα κινήσεις τους. Δυο πλήκτρα αριστερά ο δείκτης και ο μεσαίος ξαφνικά φεύγει δεξιά στο μαύρο κενό των φρεσκοπλυμένων δοντιών του πιάνου. Τα αριστερό μικρό αναποφάσιστο σέρνεται μεταξύ σολ και λα και ο παράμεσος κινείται αφύσικα αυταρχικά διδάσκοντας στο ρε υπακοή Χιλιάδες πεταλούδες φωσφορίζουσες νότες ξεχύνονται απ την ανασηκωμένη ουρά. Αυτόνομες Κάθε μια αγωνίζεται για να ξεφύγει στη πίστα με τα συγκρουόμενα του Jack the knife Μωρό μου δεν είναι παγανιστική τελετή μη μου σφίγγεις τρομαγμένα το χέρι Ζεις μια νύχτα jazz του Μισισιπή Βαρκάδα κάνουμε μωρό μου στην Ορλεάνη των ήχων Χαλάρωσε πάνω μου Άφησέ με να σου παιδέψω το λοβό του μικρού σου αυτιού με κείνη την ερωτευμένη νότα που μόλις ξετρύπωσε απ’ την τρομπέτα του Louis Άφησέ με να σου χαϊδέψω τη ραχοκοκαλιά με τη μελαγχολική δίεση σε μι ελάσσονα Άφησέ με να χωθώ στα σκέλια σου μινοράκι ερεθισμένου κλαρινέτου. Μη κλείνεις τ’ αυτιά κι ας σε κούρασαν οι πεταλούδες νότες Άφησε ν αποπλανήσουν τα κουρδισμένα όργανα τις αισθήσεις σου Παρέδωσε τον κώδικα της συμπεριφοράς, που ντύνεσαι το πρωινό στο γραφείο σου, στην αισθησιακή jazz μελωδία Ρούφηξε τον αέρα της μαύρης μουσικής Γεύσου την υγρασία της Ορλεάνης Μισόκλεισε τα μάτια όπως κάνεις για ν αφαιρέσεις την παραμόρφωση Κι άκουσε Άκου Οι πεταλούδες τραγουδούν, βρήκαν πορεία χορου συμφιλιώθηκαν με τα όργανα και οι μουσικοί είναι οι Θεοί της νύχτας. Κι εσύ μωρό μου, η πιο υγρή μου Νύχτα
Ετσι όπως το δίνεις ετσι περνά σε όλους η επιθανάτια αγωνία !!! Μπράβο ρε παλιοχαρακτήρα
Σωτήρη, ηρθα και απο εδώ και διάβασα, άκουσα, χόρτασα. Προχωράμε.. Όλα καλά;
έντονες εικόνες μεσ΄τους στίχους και χιούμορ με τα πάντα,μάλλον!πατρίδα?δεν σας είδα στις 11/1,σίγουρα όμως την επόμενη φορά."γεια μας"λοιπόν!
Καλά επειδή το «Διάλειμμα» σου εμείς το προτιμάμε ως «Σαγιονάρα και ταπερ με κεφτεδακια» δεν αναφέρεις καν την μελοποίηση μας ποιητά... δηλαδή... ε θα πέσουν μηνύσεις!!! Το Φλασκί και εγώ δεν χαρίζουμε πολλά σε τέτοιες περιπτώσεις, χα χα χα χα χα χα χα! Ωραίο το comeback στο mw, πρέπει να το γιορτάσουμε με πολύ αλκοόλ γιατί αρκετά ξενερώσαμε δεν νομίζεις.... φιλιά!
Σωτηηηηρηηηη.. ωδη στον Κρονο εγραψα.. επιρεασμενη παντα απο εκεινη την συζητηση που καναμε την τελευταια φορα.. την ωρα που μας φωτογραφιζε η Κατια..ακρη ακομα δε βρηκα..με εχει προβληματισει το θεμα ομολογω..χαχαχα.. !! Το μπλουζ της εξεγερσης..ωδη στον Αρη μηπως??? Πολυ καλο οπως και να χει..απο τα αγαπημενα μου!!!
Απίστευτος, πολυτάλαντος, μοναδικός! Συν τοις άλλοις τρελός σκηνοθέτης. Τα video -clip σου στο blog σου εξαιρετικά! Και ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΣ performer στο πρωραπριλιάτικο live σου ως Alcoholic! Μια μαγευτική, αξέχαστη βραδιά για όλους!
Με συγκίνησες! Τι να πω… και εγώ σε αγαπάω! Είσαι ο καλλίτερος Παλιοχαρακτήρας του κόσμου!
χορευτικο.. με συνοδεια παλιοχαρακτηρα κ φλασκι??? Δε το χανω με τιποτα.. ακομα κι αν το τιμημα ειναι να με λιθοβολισουν με πετρες-ακτινιδια!!χαχα! Θα ερθω κι ας μου βγει και σε κακο!! super η Παραγουαη σου..κραταω αυτο με το οχυρο της ελιτιστικης συμπεριφορας.. μετα τις πιρουετες επι σκηνης.. θα το υιοθετησω!! Μακιαααα!!
Ξεχωρίζω τις δυο πρώτες στροφές.
Δεν νομιζω πως το σαιτ ενδυκνειται για καθαρα ποιητικες συλλογες.. Μάλλον προς μουσικο φερνει αν και αυτο παιζεται τελευταια.. Δε βαριεσαι Σωτηρη... Καποια πράγματα ας μενουν για μας και λιγους καλους φιλους που τα διαβαζουν...
Αυτά που λεω στη σελίδα της ARBand, τα εννοώ, βεβαίως, βεβαίως! Για σένα θα κρατήσω και μπουρίτος και σως!
πρωτον μου αρεσε πολυ τι στιχακι που εχεις στο βιογραφικο σου ειναι ολα τα λεφτα! Ξεκαρδιστηκα στα γελια... και δευτερον διαβασα ολες τις δημιουργιες σου και εμεινα παγωτο! Απλα κορυφαιος! Οτι αλλο και να πω ειναι λιγο!
Ξενερώνω να βγαίνω απ' τον ωραία φτιαγμένο χώρο σου, και να σου μιλάω απο δω.Τέλος πάντων ήρθα με καλές συστάσεις,για να με πάρετε στη μπάντα... αλκοολικός,οργισμένος κι ορκισμένος επαναστάτης,σεξομανής... φτάνουν αυτά;Πάρτε με τουλάχιστον να σκουπίζω τα τασάκια...http://taraxopoios.pblogs.gr/ έφυγααα...
ναι στο blogs λεω.. ξαναμπηκα.. βλεπω απ τη λεξη.. δοντια και κατω και ακριβως απο πανω.. την τυπισσα με το ζαρζαβατικο
καταλαβαινεις πως μετα την υπερπαραγωγη.. εχουν πεσει οι προτασεις βροχη.. αρνηθηκα σε ολες για να μπω στη μπαντα σας.. εστω και με 24ωρο συμβολαιο! Πολυ καλη η "κομπρα".. αντιστοιχη των μεγαλων ποιητων Morrison και Σαπουναδας!! χαχαχα!
Έχω μπροστά μου να δουλέψω άλλα 2 επεισόδια του «Λέξεις» με Susan - Αλέξη Γεράρδη – Κάτια - Παλιό Φλασκί - Alex S. και Κο Μαρκάτο!!! Εδώ δέχομαι πιέσεις τι να μου πει και η ιστορία χα χα χα… νομίζω πως μου πέτυχες ε; νομίζω πως ναι! Ε είσαι ροκ πώς να το κάνουμε… και ωραίος! Το φλασκιά από κάτω καμάκι σου κάνει;;; δεν το ποτίσαμε σήμερα; χα χα καλή σου νύχτα ποιητή… Ιστορία..
Αν είναι έτσι οι παλιοχαρακτήρες, τότε τα καλά παιδιά πως είναι;Πού μπορώ να ξανακούσω τα αλκοολικά τραγούδια σας;Συμφωνώ με τον προηγούμενο για το "ταξίδι χωρίς επιστροφή".Πηδεί!Γενικά έχεις τη δική σου στάμπα, στο γράψιμο κι αυτό όπως ξέρεις μετράει πολύ.Χειμαρώδης, καταιγιστικός και ΡΟΚ!Και φωνάρα επίσης.Πολλά πολλά φιλιά!
Καλέ μου φίλε:) Αυτό το πρώτο εκεί ψηλά, με τα κεφαλαία είναι πάαρα πολύ καλό. Τόσο που ανυπομονώ να πάω σπίτι να γράψω πάλι. Το βουλώνω για λίγο να το σκεφτώ. Είσαι πάντως μάστερ της εικόνας. Ξέρεις αυτό συνήθως το 'χου όσοι είχαν το παρελθόν τους με το LSD και σταμάτησαν όταν έπρεπε. Μερικοί, ακόμη πιο τυχεροί, το 'χουν έμφυτο. Μπράβο και πάλι. Υπόκλιση:)))))
Στην κατάσταση μου όχι μόνο διαβάζω το ποίημα σου, το ζω κιόλας. Σώμα – τύφλα / κεφάλι – τοίχος / κλοτσιά – σκαμπό / μάγουλο – μπάρα / μάτια – πρησμένα… δεν θα έπρεπε να πίνω χωρίς εσένα -- αφού το έκανα όμως ας μην έχω ένοχες… έγινε για της ανάγκες μιας σπέσιαλ ηχογράφησης! Άλλωστε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου προσπαθώ να ξεμεθύσω χωρίς επιτυχία. Ενώ πίνω με επιτυχία και βάζω το σώμα μου στην γωνία για να μην το πατήσουν οι λέξεις όταν περνάν απ την συνείδηση μου. Όταν φύγουν παίζω με τις μελωδίες και προσπαθώ να θυμηθώ που μ΄ άφησα…
Ολα τα καλα παιδια εδω!! Ολα μου αρεσαν ομως!