Μοναχική πορεία Μια μαύρη ιστορία Και δρόμοι που ξεχάστηκαν για πάντα. Οι φίλοι που χαθήκαν Τα λόγια σου που σβήσαν Σα ξεχασμένη κι άγνωστη μπαλάντα. Μια φλόγα που αργοσβήνει Αδιάφορο σ' αφήνει Και χάνεται παράξενα η ζωή σου. Ο χρόνος που τελειώνει Το αίμα σου παγώνει Κι αρχίζει η αυτοκαταστροφή σου. Μια μαύρη ιστορία Μια ανώδυνη πορεία Απόψε τραγουδάς στην εκπνοή σου Μια γνώριμη μπαλάντα Σφυρίζεις όπως πάντα Κι η αντίστροφη αρχίζει μέτρησή σου... 09/09/1995
Ευχαριστώ πολύ για την αποδοχή
Ευχαριστουμε για την αποδοχη!!!
να σου φέρει ότι εσύ επιθυμείς! Υγεία, αγάπη κι έμπνευση!! Φιλιά! www.myspace.com/nostos22
Ευχαριστούμε πολύ για την υποστήριξη! Να είσαστε καλά! Θα χαρούμε πολύ να σας γνωρίζουμε από κοντά στο An Club, 10 και 11 Μαΐου!! Στην «Γιορτή της νέας μουσικής σκηνής» ps.Φυσικά μια από τις επόμενες στάσεις μας θα είναι και η Θεσσαλονίκη!!
Eξαιρετικά και τα δύο, Λύχνε !Χαίρομαι που σε βλέπω -και εδώ- μετά από τόσον καιρό...Να 'μαστε καλά, κάθε που "ανταμώνουμε"...
Παράξενο αλλά εξαιρετικό. Τόσο νοηματικά όσο κι απο άποψη ύφους. Πολύ ευρηματικός στίχος ο "Κι οι φίλοι που σου τάζαν Σε πρόδωσαν κι απ' άλλους προδωθήκαν."