Στίχοι

										Άδικα πάντα έψαχνες κάποιον να κρατηθείς 
Κι ο χρόνος ήταν διαρκώς ρολόι σταματημένο 
Οι λεπτοδείκτες κόλλησαν για λίγο πριν χαθείς 
Και το λιμάνι που έψαχνες ήτανε πια χαμένο 
Μεσ’ τα δεσμά σου έζησες για πάντα ισοβίτης 
Και η ψυχή σου κρέμονταν σαν άγριο εκκρεμές 
Θύμα του εγώ σου ήσουνα μα γι’ άλλους ήσουν θύτης 
Τα μάτια σου κατάντησαν δυο κόκκινες γραμμές 

Θύμα η θύτης ήσουνα δεν έχει σημασία 
Και η ζωή που σου δώσαν δεν έχει πια άξια 
Μεσ’ τη ντροπή σου έζησες το φόβο και των τρόμο 
Και η βροχή σου λάσπωσε τα όνειρα στο δρόμο 

Ο πυρετός σε θόλωνε της νύχτες δίχως τέλος 
Σκότωνε ασταμάτητα ιδέες του μυαλού 
Τα θέλω σου τα κάρφωνε ένα σπασμένο βέλος 
Κι ο χρόνος σου σε δίκαζε στην άκρη του γιαλού 
Μεσ’ τα δεσμά σου έζησες για πάντα ισοβίτης 
Τον κρόταφο σου τρύπησε λιωμένος κεραυνός 
Θύμα του εγώ σου ήσουνα μα γι’ άλλους ήσουν θύτης 
Και στο λυκόφως σέρνεσαι περιπλανώμενος