Lyrics

										Βρώμικα χαρτιά βαμμένα
Στην ανέμη μπερδεμένα 
Σ’ έριξαν στη λήθη

Προσευχήσου στο Θεό σου
Δώσε κλώτσο στο μυαλό σου
Ν’ αρχινίσει παραμύθι

Παράς και ήθη
Αρχή του παραμυθιού
Καλημέρα σας!

Κάποτε πριν πολύ καιρό
Που είχε η θάλασσα νερό
Μα ούτε ένα ψάρι

Πολύποδες απ’ το βυθό
Γέννησαν μέδουσες σωρό
Σ’ ολόγιομο φεγγάρι

Δεν είχαν αίμα, ούτε καρδιά
Δεν είχαν δόντια κοφτερά
Για να επιβιώνουν

Διάφανα ήταν πλάσματα
Της θάλασσας φαντάσματα
Που ακόμα τη στοιχειώνουν

Ακόμα μέχρι το παρόν
Μα ο άνθρωπος, το τέλειο ον
Με εγκέφαλο της πλάκας 

Μένει από τη ζωή απόν
Αναπολεί το παρελθόν
Και πράττει τ’ άλογα σα βλάκας

Ρυπαίνει 
Μολύνει 
Ρημάζει 
Με θράσος το οικοσύστημα ταράζει 

Τρυπώνοντας παντού
Τρυπώντας και στο χάος
Μια μαύρη τρύπα που εκεί μέσα θα χαθεί

Και κάθε τόσο που στη γη κάτι αλλάζει
Όποτε ο ήλιος καίει πολύ κι όταν δε λιάζει
Όποτε η θάλασσα σαν οχετός βρωμάει
Κάθε πολύποδας τρεις μέδουσες γεννάει

Κι εσύ που είσαι από τζάκι
Έφτιαξες στο σαλόνι τζάκι
Κι ανάβεις το καλοριφέρ

Κάνεις τα Σάββατα ιππασία
Γιατί είναι σικ η ανοησία
Και πας για ψώνια με σοφέρ

Βρώμικα χαρτιά βαμμένα
Στην ανέμη μπερδεμένα 
Και βάφεις μπλε και πράσινα τα άλογα 

Κίτρινα ήθη 
Σα μεγάλο κολοκύθι

Ώσπου να ιππεύσουνε οι μέδουσες τα άλογα
Εσύ θα ψάχνεις 
Το δίδαγμα να βρεις