Lyrics

										Ήμουνα φως που πάγωσε 
στο κρύο βλέμμα του χρόνου 
κι έγινα πέτρα. 

Ήμουν άγαλμα χτισμένο 
μες στην πέτρα 
στο στήθος του βουνού. 

Γλίστρησα με τις σταγόνες τις βροχής 
στον κάμπο, 
κι έγινα δέντρο 
με απλωμένα στον ουρανό 
σαν χέρια τα κλαδιά μου. 

Σαν γέρασα και σάπισα 
με πήρε το ποτάμι 
και μ’ έβγαλε στο πέλαγο. 

Κουράστηκα να κολυμπώ 
κι αφέθηκα στον πάτο 
σαν κατάρτι ναυαγισμένου πλοίου. 

Κι αφού ξανά γεννήθηκα 
κοραλλί στο βυθό, 
ντύθηκα μ’ έντονα χρώματα 
κι έκανα τα μαλλιά μου μπούκλες. 

Μάζεψα τις βαλίτσες μου 
και έφυγα ταξίδι. 

Βγήκα στη στεριά 
όταν το νερό είχε γίνει αλμυρό. 

Ακολούθησα βήματα ερπετών 
πτηνών και ζώων. 

Μιμούμουν τους γονείς μου. 

Έφαγα και φαγώθηκα 
αμέτρητες φορές από το διπλανό μου. 

Πέρασε πολύς καιρός 
για να σηκώσω το βλέμμα μου προς τον ήλιο 
και ν’ απλώσω στον ουρανό τα χέρια μου. 

Κουράστηκα για να σε φτάσω 
τρέχοντας ίσα με ‘δώ 
Κουράστηκα να ‘ρθω 
για να σε συναντήσω. 


Κι εσύ κοιμάσαι και γελάς 
με όνειρα του ύπνου. 






Θα μείνω να ξεκουραστώ μονάχα για μια νύχτα. 

Το πρωί θα γίνω πνοή και άνεμος 
θα κλέβω τα φιλία σου. 

Τ’ απόγευμα θα γίνω φως 
θα ντύνω με πολύχρωμα ρούχα τα βλέμματα σου. 



Γυρνώ γύρω από τον εαυτό μου 
γυρνώ ξανά σε μένα 
για χάριν του γυρίσματος 
είτε για λόγου χάρη.