Lyrics

										Είμαστε εμείς   και είναι κι άλλοι
που ζούνε χωριστά.
Στα καλοκαίρια,στους χειμώνες
η μόνη πια παρηγοριά
τ'αστέρια οι όρκοι 
του φεγγαριού φιλιά,
οι αγκαλιές του ήλιου-άς είμαστε καλά.

Πού πάνε άραγε οι χαμένες αγάπες,
πού χάνονται τα δάκρυα κι πόνοι;
Μήπως εκεί που φεύγουν οι ψυχές
τις πίκρες αγκαλιάζουν μη γίνουνε πληγές.
Σε δωμάτια παλιών καιρών
κουλουριασμένες οι χαμένες μας στιγμές.

Αισθάνομαι κι εγώ τον ερχομό του
πόσο μακρύ μπορεί να γίνει ένα Παρελθόν;
Κρατώ την προσμονή γλυκά στα στήθη
βαθειά εντός μου και φαντάζομαι...
Μα! χαμηλώστε πια αυτό το φως,
για ότι έγινε σήμερα δεν νοιάζομαι.
Σαν νιώσω τη σκιά του εκστασιάζομαι.

Μόνοι δεν είμαστε,είναι κι άλλοι
κοιτάζουν τη βροχή
κάθε σταγόνα μια αγάπη
κάθε δροσιά της μια σιωπή.
Στην αύρα της καθρέφτης
πρόσωπα που φύγαν
στης ώρας το λεπτό
δεν μένει χρόνος να αγγίξω-μπορώ να δω!

madlin