Τα αστέρια που τρεμολάμπουν Πάλι φαντάζομαι Καημός που με κλάμα βγαίνει Και δε μ’ αφήνει Να βγω να τα δω τα αστέρια Που το χρειάζομαι Να δω μες τη νύχτα φως Που δεν αργοσβήνει Τον ήλιο που όλα τα ανάβει Πάλι ονειρεύομαι Θυμώνω μ’ αυτό το σκούρο Που με τρομάζει Να βγω να τον δω τον ήλιο Που το χρειάζομαι Πριν δει η καρδιά το τέλος Να πλησιάζει Δε θυμάμαι πια Πώς τα αστέρια λάμπουν Πώς ο ήλιος καίει Δεν μπορώ να φύγω. Είναι η καρδιά Χρόνια καρφωμένη Πάνω στο σταυρό Που τον κουβαλώ Μέσα μου κι αφήνω Ανοιχτές πληγές Δρόμους να περνάς Κάτι να μας δένει…
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ. Χαίρομαι που σ' άρεσαν τα τραγούδια μου. Τα λέμε.
Κι όλο η ζωή προσπερνάει Με τέρμα γκάζια και κόρνες Κι όσα κορίτσια ακουμπάει Τα κάνει μάνες ή πόρνες Εξαιρετικοί στίχοι, πανέμορφοι!
Σ¨ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια.... Ελπίζω καποια στιγμή να μας ακούσεις να παίζομε το Velvet Rings ζωντανά και να έχεις την ίδια γνώμη....
Στ’ όνειρό σου μόνο Μόνο εκεί Μόνο εκεί μπορεί… τα ευσημα μου και τα σεβη μου!! καλο σ/κ φιλαρακι!
καλη βδομαδα και σε ευχαριστω πολυ τι κριμα να μη σε γνωρισω νωριτερα ημουν ηρακλειο πριν μερες φιλια